Het eerste nummer ‘Can I get another?’ is volledig instrumentaal en heeft een b-boy feeling. Een lekker begin van een cd en erg dansbaar. Helaas is dit nummer niet representatief voor de rest van de EP. Het titelnummer ‘Stenen tijdperk’ is overigens nog wel een hoogtepunt. Een nummer zonder een overheersend refrein, met een lekkere flow en goede teksten. Een van de beste oneliners van de EP komt uit dit nummer en kan niet achtergehouden worden in een review: "Ze zeggen dat de aarde niet plat is, dat klopt, ik noem het liever oppervlakkig."
Macro probeert krampachtig diepgaande teksten te schrijven, maar komt vooral wereldverbeterend over. Het is een dunne scheidslijn tussen maatschappijkritische teksten en ronduit zeikerig worden. Helaas slaat de balans nog al eens de verkeerde kant uit. De minpunten van deze EP zijn de eindeloze herhaling van refreinen en de helaas vervelende stem van Macro. Het ligt niet aan het Brabantse accent, want dat kennen we al van meerdere rappers die wel te pruimen zijn, maar er is iets in zijn stem wat een aversie voor de teksten op weet te wekken. Misschien dat de teksten uit de mond van Def P (die overigens het zeer fraaie artwork en logo van Macronizm verzorgde) wel geloofwaardig zouden klinken, het is in ieder geval duidelijk dat Macro het niet heeft. Pluspunten zijn in ieder geval dat het album gratis binnen te halen is en dat twee van de zes nummers zeker de moeite waard zijn.
Wood - WoodOp de redactie van Festivalinfo ontvangen we met behoorlijke regelmaat cd’s....
Fridge - The Sun Ondanks dat het laatste album van het Britse Fridge alweer uit 2001 stamt,...