Veel van dit soort albums hebben de neiging te verzuipen in orkestraties, mooimakerij en zoetsappigheid, maar dit geldt in het geheel niet voor Inhuman. Sterker nog; de basis van de muziek is toch vooral deathmetal voorzien van straffe riffs. De koren, orkestraties en vrouwenzang zijn een mooie toevoeging aan het volvette gitaargeluid en de rauwe grunt van Vincent Carton (die overigens niet in de band blijkt te zitten).
Zonder dat het er echt op lijkt doet openingstrack ‘The Chosen Cancer’ maar ook het snelle ‘For The Life Of Me’ door de onderhuidse spanning wel wat denken aan iets van Cradle Of Filth en dat komt voor een deel door de declamaties van zangeres Eline Van de Putte die dat bijzonder sterk doet. Het past prima bij de grunt. De zangstem van Eline is misschien hier en daar wat onvast, maar past goed bij de pittige muziek. Ze heeft meer een rockstem dan een sopraan, al probeert ze heel af en toe even de hoogte in te gaan, maar dat is maar mondjesmaat. Ook als ze wat prominenter op de voorgrond staat, zoals in het horror-achtige ‘No Bullet Required’, blijft ze goed overeind.
Een ijzersterke song is ‘The Day I Died’ dat een pot behoorlijk stevige deathmetal, uiteraard met de nodige orkestraties, laat horen, inclusief een scheurende gitaarsolo en gastvocalen van ene Xavier de Schuyter. Heel mooi gedaan is de koorzang aan het begin van ‘Unbearably Human’.
Zowaar komt er tegen het einde een korte pianoballad langs dat overgaat in ‘Casus Belli’, het meest orkestrale stuk van het album, waarna afgesloten wordt met een stevig en kort stukje metal. Liefhebbers van stevige symfonische metal gaan veel plezier beleven aan dit prima album, dat laat horen dat Inhuman een getalenteerd gezelschap is.
Metalwings - A Whole New LandOngeveer tweeëneenhalf jaar geleden hoorden we voor het eerst van Metalwings...
Susanna & David Wallumrod - Live Wanneer twee gevierde artiesten gaan samenwerken is het veelal de bedoeling...