Muzikaal en tekstueel trekt het trio een indrukwekkend register open. Dat Nine Inch Nails een inspiratiebron is geweest mag geen geheim zijn. Maar verwacht niet dezelfde rauwheid. Er is ook muzikale gelijkenis met het werk van David Bowie ten tijde van Outside. Dat album kun je misschien kennen van het nummer ‘The Hearts Filthy Lessons’ dat op de soundtrack van Se7en staat. Op de strakke en dreigende beats en klanken van nineties industrial spelen zij met theatrale effecten. De structuur van de songs en teksten is complex. Het gaat voorbij de gouden standaard van coupletten afgewisseld met een refrein. Simian maakt daarbij regelmatig gebruik van tweespraak. Gezongen door Reyna en hem, versterkt dat het effect van dualiteit nog verder. Bijvoorbeeld in ‘Displeasure’ waarin Pangea in debat gaat met Panthalassa. De bandleden schrikken er niet voor terug om hun brede algemene ontwikkeling te etaleren. Voor sommigen kan dat te gekunsteld en misschien zelfs wel elitair over komen. De funky bas die op dat zelfde nummer in de mix wordt gegooid zorgt wel voor een energiek en boeiend album.
Na twee digitaal uitgebrachte eerdere albums, zijn er sinds Aquarius – deel één van de trilogie – fysieke dragers. De vormgeving van dat werk is aantrekkelijk. De in eigen beheer uitgebrachte CD’s hebben een strak design met een centrale, opvallende afbeelding. Het draagt bij aan de totale beleving van het album. Future Suns is er duidelijk op uit om indruk te maken. En dat lukt ze behoorlijk goed. Om in de gaten te houden.
Roos Meijer - Why Don`t We Give It A Try Roos Meijer is nog relatief onbekend en heeft pas een EP Maktub uit 2018...
The Ragged Roses - Do Me Right De basis werd al ruim zes jaar geleden gelegd met de oprichting van Shotgun...