De bijdragen van de verschillende vertolkers verschillen. Sommigen zorgen voor iets aparts, zoals Barry Hay die ‘Ozymandias’ [1818] van Percy Bysshe Shelley voordraagt. Het werd opgenomen in zijn huis in Bonaire en daarna voorzien van muziek door componist/bandleider/labeleigenaar Thomas van der Vliet (gitaar, toetsen, samples, mellotron), André van den Hoek (drums, percussie), Eddie Kuijpers (bas, contrabas), Tim Moerkerken (synthesizer, piano) en Esther Vroegindeweij (viool). Ook Daisy Cools koos voor iets bijzonders: het gedicht ‘Silêncio’ van de Portugese Florbela Espanca (1894 —1930).
Andere artiesten laten een eigen, bestaand nummer door de band interpreteren tot iets nieuws. Dat geldt bijvoorbeeld voor ‘De Ogen Van De Bruid’ van Spinvis of ‘My Sister’ door David Boulter (Tindersticks). Door de donkere sfeer krijgt met name het laatstgenoemde nummer een hele andere sfeer dan het tragikomische origineel. Centraal staat ‘I Know You’ van Henry Rollins. Hier heeft de band de originele opgelezen tekst van The Boxed Life uit 1993 gebruikt om deze muzikaal in te kleuren. Het is al eens eerder op muziek gezet, waarbij ’A Warm Place’ van Nine Inch Nails werd gebruikt. Hier klinkt het echter zoals hij het bedoeld heeft; Rollins laat ons meekijken in een spiegel terwijl hij zowel zijn zwakke plekken als zijn, zwartgallige, kijk op het leven blootgeeft. “As if life itself was some divine gift/…/For you life is a long trip/terrifying and wonderful”.
Er is ook origineel werk. Tekstschrijver/zanger van The Bullfight, Nick Verhoeven, weet op ‘The Walker’ dramatisch het verhaal te vertellen van een vader die zijn zoon opdraagt hem om te brengen als de eerste signalen van dementie zich openbaren. Hij drukt echter zijn stempel met ‘The Incantation’, het stevigste nummer op het album. De saxofoon van Dick Ronteltap draagt bij aan dit pittig stukje muziek, waardoor je als luisteraar bij de les blijft. Hij mocht zich ook al laten gelden in ‘The Last Neanderthal’ waar Mark Ritsema een Nederlandse Tom Waits lijkt. Oudgediende Alex Roeka mag het album afsluiten met zijn pleidooi om ‘Geluiden’ in alle vormen te respecteren, zij het gemaakt door vogels of klassieke componisten.
The Bullfight flikt het toch weer: Some Divine Gift is een prachtig vormgegeven project waar je als muziek-/kunstliefhebber niet omheen kunt. Niet eerder klonk “spoken word”, zo theatraal, zo donker, zo mooi. Koester deze band en zij zullen jouw wens in vervulling brengen.
St. Polaroid - AutobahnkircheEric-Jan Vriend kende een prima start van zijn muziekcarrière. Nadat hij zijn...
Al Lover - Cosmic Joke De experimentele producer Al Lover , die vanuit Los Angeles opereert, weet...