RECENSIE: Monotonix - Body Language

Monotonix – Body Language
2008-06-30 Israël staat vooral bekend om zijn eeuwige strijd tegen de Palestijnen en je verwacht daar niet meteen een bloeiende muziekscene. Toch zijn er nog genoeg acts te bedenken die meer dan de moeite waard zijn. Bands als Orphaned Land en een zanger als Aviv Geffen (Blackfield) zijn buiten hun thuisland behoorlijk populair. De uit Tel-Aviv afkomstige garagepunk band Monotonix begint ook al buiten haar landsgrenzen naamsbekendheid op te bouwen.

De liveshows van het in 2005 opgerichte Monotonix zijn berucht en ontaarden nog wel eens in wilde partijtjes. De groep heeft een echte punk houding en maakt er een gewoonte van om midden in de zaal met minimale middelen tussen het publiek hun set te spelen. Soms werd er zo uitbundig tekeer gegaan (lees: gesloopt) door band en publiek dat het regelmatig voorkwam dat de zaaleigenaar de stekker er uit trok en de politie optrommelde. De band is sindsdien ook steeds meer aan het touren buiten hun eigen land en de shows (300 per jaar!) worden daarbij steeds een tandje heftiger. Incidenten met gebroken botten, naakt rondlopen en het verbranden van voorwerpen komen nog wel eens voor. En dat terwijl men nog nooit een plaat uitgebracht had.

Dan nu het heugelijke feit dat er een eerste EP met zes nummers uit is gekomen. De titel van het schijfje is Body Language en herbergt zes nummers. De muziek is te omschrijven als een mix van Punk, Blues en Metal. Door het gebruik van fuzz effect heeft de muziek een Stoner tikje meegekregen. Zo hoor je eigenlijk Black Sabbath gemixed met de energie van Nirvana overgoten met een sausje van Kyuss. Zanger Ami Shalev is gezegend met een lekker snerende stem en ligt goed in het gehoor. Gitarist Yonatan Gat weet veel moois uit zijn gitaar te toveren en samen met drummer Ran Shimoni vormen zij een prima eenheid.

Het plaatje begint met een repetitief akkoord waardoor je denkt dat je cd speler blijft hangen. Maar na dertig seconden barst het ruim drieëntwintig minuten durende feest los met het relaxte ‘Lowest Dive’ wat overigens een lekkere versnelling halverwege bevat. Het nummer ‘Body Language’ heeft een heerlijk clean gitaarloopje en ‘Deadly Weapon’ is een lekker chaotisch bluesrocknummer in de traditie van Led Zeppelin. Hoewel de energie van de live optredens niet helemaal valt vast te leggen, hoor je duidelijk een goed ingespeelde band met drie prima muzikanten. Body Language bevalt mij meer dan goed. Dan wordt het nu maar eens tijd ze live te ondergaan. Maar eerst wel even goed in de polisvoorwaarden van je ziektekostenverzekering kijken.
Recensent:Jan Didden Artiest:Monotonix Label:Willie Anderson Recordings
No Age – Nouns

No Age - Nouns No Age is een duo dat bestaat uit drummer/zanger Dean Spunt en gitarist...

Bulbul - Bulbul 6

Bulbul - Bulbul 6 Bulbul is vernoemd naar een vogeltje. Niet dat het vogeltje enige betekenis...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT