Tijdens het beluisteren van Take a Walk , weet Merel Hutten het album ook meteen te visualiseren. Een mooie zomerse dag. Een goedlachse zangeres. Wijn. Picknicken. Positieve vibraties alom. Merel sluit zich dan ook zonder moeite aan in het rijtje concurrenten als Room Eleven en Wouter Hamel. Namen die eigenlijk meteen opdoemen als je Take a Walk beluistert. Want Merel is alles wat we willen in een vrouwelijke singer-songwriter met jazz invloeden.
Toch klinkt het allemaal nog ietwat amateuristisch. De hoes voorspelt dan ook niet veel goeds. Slechte kwaliteit met een overdreven gelukkige Merel die door het gras rent. Af en toe komt dit beeld terug tijdens het beluisteren van Take a Walk. Niet altijd even sterk geproduceerd en af en toe neigend naar een cd die opgenomen op een zolderkamer. Gelukkig straalt het enthousiasme van Merel er af en doet ze ons dit snel weer vergeten. Hopelijk pikt een label met meer budget het op en hebben we weer een zangeres om trots op te zijn.
Schizoid Lloyd - Virus “Grootsche symfonische passages ala Pink Floyd en scheurende gitaarriffs...
Treatment - Slavery Treatment bestaat pas een paar jaar en laat een in eigen beheer opgenomen...