Want bij één blik op de hoes van Walking on a Dream schiet meteen het woord kitsch te binnen. Hippies op een ruimtereis. Niets mis mee, een bandje dat zich voor de verandering eens niet zo serieus neemt. Muzikaal gezien is dat kitscherige alleen nogal vervelend. Leuk voor een paar hitjes, maar voor een heel album net teveel van het goede.
Walking on a Dream mag al enige aandacht genieten op de radio en karakteriseert -voor zover er sprake van karakter is- ook meteen de rest van de plaat. Waar collega's MGMT het op een paar hitgevoelige nummers houden en zich niet schromen wat te experimenten laat Empire of the Sun dat voor wat het is. Alles is even simpel, makkelijk en net zo zoet als een suikerspin op de kermis.
De dansbare kant is nog wel te pruimen, de andere kant niet. Die laat zich het best benoemen als ongeinspireerde rotzooi. Elektronische ballads die nog voor ze halverwege zijn al rijp zijn voor het vuilnis. De ietwat galmende en hoge zang van Jackson en Littlemore (de twee hippies) leent zich prima voor makkelijk verteerbare zomermuziek maar niet voor lang uitgespannen luisterliedjes. De instrumentale begeleiding laat ook nog wat te wensen over. Ambient uit de ruimte, en niet op de goede manier. Hippies moeten op grasveldjes liggen en van het leven genieten en vooral niet op ontdekkingsreis gaan op zoek naar een betere wereld.
Bat For Lashes - Two SunsEindelijk begint Natasha Kan, alias Bat For Lashes aan populariteit te...
Iron Maiden - Flight 666 Als Iron Maiden fan wordt je keer op keer flink verwend. De vele releases...