Het derde album van dit getalenteerde zestal Finnen neigt iets meer naar een populair geluid dan voorgangers ‘Orbit Dance’ (2004) en ‘Signs of Existence’ (2006), maar dat stoort allerminst. De productie werd verzorgd door J. Joutsenniemi (Ensiferum, Kiuas) en het mix- en masterwerk door het multitalent Dan Swanö (die ongeveer een honderdtal vermeldingen op zijn naam heeft in verscheidene bands, maar vooral bekend werd door Edge of Sanity, Katatonia en Bloodbath). Naast de geniale productie horen we invloeden uit zowel death metal als power metal. Zanger Tommy klinkt verbluffend. Hoe iemand zowel het grunten uit de death metal als het theatrale zingen uit de power metal kan beheersen, het blijft een mysterie en tegelijkertijd een hele kunst. Ook de andere bandleden overtuigen met verve. Gitaarsolo’s, gecompliceerde drumpartijen, meeslepende keyboardstukjes en een alles ondersteunende bas geven het geheel iets fantastisch. Dit is zo een metalplaat waarvan je weet dat ze gewoon zo moést klinken. Ieder nummer heeft tegelijkertijd iets episch als iets catchy (‘Dust Devils and Cosmic Storms’, ‘A clockwork Apocaplypse’, ‘Cataclysmic Child’, om er maar enkele te noemen) en het is weinig bands gegeven zoiets te verwezenlijken. Echt origineel is dit alles natuurlijk niet, want je hoort direct waar ze de mosterd vandaan haalden (Opeth, In Flames, Blind Guardian, …), maar dat geeft nu eens niks. Het album is een absolute topper in zijn genre.
Voor fans van melodieuze death metal is dit verplichte kost. Voor fans van power metal evenzeer. MyGrain kan je niet links laten liggen, want het klinkt ten eerste ongelofelijk fris en is ten tweede een perfecte hybride vorm van metal. Op zich kan het album dus evenzeer gelden als een prima inleiding op twee alomvertegenwoordigde genres.
Dennis Kolen - Revolution of the RomanticsSinds het uitkomen van zijn eerste solo album The Jinx (2005), staat de...
Dreamshade - What Silence Hides Wanneer je aan Zwitserland denkt komen beelden van besneeuwde alpentoppen als...