De heren zijn beïnvloed door Madball, Biohazard, Pantera en Terror, aldus de biografie. Terror en Madball kun je er makkelijk uithalen, maar voor die Pantera pas ik. Het kwartje valt met een parachuutje bij Tragic Endings, want na een paar luisterbeurten begin ik het album door te krijgen. Vooral de moshbreaks van On The Outside doen me erg denken aan onze Duitse buren van Settle The Score. Breaks die je overigens al lang van te voren hoort aan komen, maar die zo worden uitgevoerd dat het toch erg gaaf blijft. Deze band heeft het podium al gedeeld met namen als Bane, Outbreak, en DonnyBrook, en heeft hierdoor in Amerika al een aardige fanschare opgebouwd. En met nummers als Broken Never Hopeless, This Must Be Hell, en als klapper op de vuurpijl het nummer Tragic Endings op zak is dat ook niets gek. Het minpunt wat we de laatste tijd echter wel vaker tegenkomen in dit genr, is de (te) korte speelduur van de cd's. Ook On The Outside blaast zijn tien nummers binnen 20 minuten uit mijn speakers. Dat maakt Tragic Endings nog geen slechte cd, maar als fan wil je wel wat meer hebben om op te kunnen teren. Bij de volgende full-length een wat langere speelduur, en dan komt alles op zijn pootjes terecht. Voorlopig moeten we het nog maar even doen met deze tien knallers.
Soon - Under The WireOnlangs in een eerdere recensie (Five Days Off – Deerfoot Trail) prees ik het...
No Innocent Victim - To Burn Again Christelijke hardcorebands kom je over het algemeen maar weinig tegen, maar...