.jpg.jpg)
Muzikaal gezien is het niet zwaar hoogstaand en heeft het wel wat weg van Social Distortion en Weezer. Het drumwerk gaat veelal in één tempo door en zijn er puur ter begeleiding. Wat de band zo typeert is de emotioneel beladen zang en de thematiek. Dit album draagt een gevoel van nostalgie met zich mee, waarbij veel teruggekeken wordt op oude liefdes en vriendschappen. Ze kijken terug op het verleden, maar zijn zich ook goed bewust van het heden.
Vocalen worden verzorgd door de gitaristen Tom May en Greg Barnett. Ze wisselen elkaar goed af en beschikken beiden over die emotionele kracht. De manier waarop ze bijvoorbeeld “I will fuck this up, I fucking know it.” er uit gooien in ‘The Obituaries’, is gewoonweg puur. Of wat te denken van het nummer ‘Mexican Guitars’, waarbij je het gemis van een oude vriend ook daadwerkelijk voelt. ”So I'm marching up to your gates today, to throw my lonely soul away, cause I don’t need it you can take it back” is zo’n typische regel uit het nummer ‘Gates’, één van de hoogtepunten van het album.
Hoewel het vrijwel allemaal uptempo is, kent On The Impossible Past ook een paar rustige momenten. Zoals bijvoorbeeld aan het begin van het prachtige ‘Sculptors And Vandals’. De track bouwt mooi op en pakt halverwege de draad van het album weer op. Ander rustpunt is de titeltrack, volledig in het teken van de zogenaamde ‘American muscle car’ en bedoeld als inleiding voor de track ‘Nice Things’.
Het album eindigt met het gevoelige ‘Freedom Bridge’, waarbij alle thematiek nog een keer voorbij komt. Al met al is On The Impossible Past een album dat sterk is in zijn eenvoud, maar nog meer in al zijn puurheid. De oprechtheid spat er van af en dat is waar het uiteindelijk om draait bij punkrock.
.jpg.jpg)
You Say France & I Whistle - Angry MenIn een tijd waar het blijkbaar heel normaal is om een zinsnede als naam te...
.jpg.jpg)
Dr. Dog - Be the Void Dr. Dog ! Nee we hebben het hier niet over de fluisteraar die op National...