Recensie Tio Gringo - Country Trash To The Max op Festivalinfo

Cover Tio Gringo - Country Trash To The Max

2012-04-13 ‘Country Trash’, naast de titel van een nummer van Johnny Cash is het ook de omschrijving die de Bredase band Tio Gringo heeft meegegeven aan hun muziekstijl. Een zoektocht op internet leverde geen band op die haar muziek ook zo omschrijft, maar naast uniek is die simpele omschrijving uitermate ladingdekkend. De band maakt namelijk countrymuziek met invloeden van hardcore, metal punk en psychobilly. Oprichter Viktor Noatschk was aanvankelijk van plan om een countryband op te richten, maar gezien de bandhistorie van de verschillende leden lag een ruwere stijl wat meer voor de hand. Een aanzienlijk deel van het gezelschap is namelijk afkomstig van de Bredase speedrockformatie The Gecko Brothers, en gitarist Eric Haamers is ook nog eens mondiaal bekend met zijn psychobilly band Batmobile.

In hun thuisbasis Breda, of Suckcity zoals ze het zelf noemen, hadden de mannen weinig moeite om het publiek te overtuigen. Daarom is nu de tijd gekomen om de rest van de wereld plat te spelen met de muziek van hun debuut cd Country Trash To The Max. Die titel is wellicht wat over de top, maar dat geldt in alles voor de band. Een groep die Nederlandse country maakt, nummers brengt met titels als ‘Do The White-Linedance’, op John Deere grasmaaiers rijdt en een drummer heeft die naast een klomp en een pan ook nog een speciekuip in zijn drumstel heeft opgenomen, hoef je ook niet meteen serieus te nemen.

Qua stijl, sfeer en plezier heeft de debuut cd van Tio Gringo wel iets weg van de cd Love Their Country van Me First And The Gimme Gimmes. Met als grote verschil, dat op die cd verpunkte oude countrynummers staan, terwijl de nummers van Tio Gringo op een enkel nummertje na zelf geschreven zijn. Grote overeenkomst met Me First And The Gimme Gimmes is dan weer wel de kwaliteit van de artiesten. Zeer kundige mannen die plezier hebben in wat ze doen, maar daar een tandje harder en sneller in gaan dan anderen. In dit geval mondt dat dus uit in country punk. Wat overigens niet in houdt dat het allemaal herrie is wat de klok slaat. Naast het wilde en rauwe geluid is ‘Darker Shade Of Blue’ een rustig nummer wat met zijn banjostukjes gewoon onder het reguliere kopje “country” zou kunnen vallen. Ook hebben de heren op het nummer ‘Let’s Go Wild’ nog ruimte weten te maken voor zangeres Bonny Huberts van Assenraad. Zij weet een fris tintje te geven aan een nummer wat niet had misstaan op de Blues Brothers LP. Verder is er gelukkig weinig subtiliteit terug te vinden in zowel de teksten als de muziek. Lekker incorrect raggen, maar wel strak en met een glimlach.

Country is geen groot genre in Nederland, maar de power die Tio Gringo in hun muziek weet te leggen moet wel aanslaan bij het grote publiek. Mensen die op een festival geconfronteerd worden met deze band zullen moeite hebben stil te blijven staan en een glimlach te onderdrukken.

Recensent:Willem Swinkels Artiest:Tio Gringo Label:Eigen Beheer

Paul Weller - Sonik KicksTsja, eigenlijk is het alleen al die hoesfoto. Een inmiddels 53-jarige Weller...

Bertolf - Bertolf ”Hartstikke leuk, maar na het beluisteren weet ik nog steeds niet wie je...

RECENSIE: Tio Gringo - Country Trash To The Max