Recensie Ebo Taylor - Appia Kwa Bridge op Festivalinfo

2012-05-13 Gitarist Ebo Taylor stond aan het einde van de jaren ’50 aan de top van de Afrikaanse muziekscène. Hij speelde met verschillende afrobeat-, highlife- en funkbands mee. In die hoedanigheid werkte hij verscheidene malen samen met de legendarische Fela Kuti. Na volledig in de vergetelheid geraakt te zijn, kwam de artiest twee jaar geleden terug met het sterke Love & Death. Dit album bracht hem meteen weer terug naar Europa en een optreden op Afrikafestival Hertme volgde. Vergezeld door een jonge band is het ijzersterke optreden van de inmiddels 76-jarige artiest nog op Youtube te vinden. Appia Kwa Bridge is de opvolger op deze comeback plaat.

Op de cd schittert Ebo Taylor alsof hij nog in de gloriedagen van zijn leven zit. Met hulp van Tony Allen en Oghene Kologbo, gitarist van Fela Kuti, zijn voormalige band, weet de artiest een uitgebalanceerde mix tussen afrobeat en highlife te creëren. ‘Nsa Na Kwan’ opent met een heerlijke blazerssectie in de stijl van de Kuti familie. Vervolgens vult Ebo Taylor met zijn doorleefde stem het nummer perfect aan. Het zuivere koortje weet het relaxte ritme verder voortreffelijk aan te vullen.

Het sterkste nummer is echter afsluiter ‘Barrima’. Waar overal op Appia Kwa Bridge gebruik is gemaakt van de typisch grote Afrikaanse bands, bestaat dit nummer slechts uit Ebo Taylor zijn stem en een akoestische gitaar. Zijn dromerige stem past er perfect bij en dit is het eerste moment dat je beseft naar een 76-jarige man te luisteren. Het kost je weinig moeite om de oude man op zijn veranda in Ghana voor te stellen.

Met Appia Kwa Bridge voegt Ebo Taylor wederom een pareltje toe aan zijn comeback. Waar de afrobeat van Fela Kuti overal boos klinkt, weet Taylor de Afrikaanse funk juist een relaxt zomers gevoel mee te geven.

Recensent:Karst Jaarsma Artiest:Ebo Taylor Label:!K7/V2 Records

Engel (NL) - #10De twitteraars onder ons konden de afgelopen tijd precies volgen in welke...

Devious - Wolfhagen Dat deathmetal nog lang niet dood is wordt keer op keer bewezen door de...

RECENSIE: Ebo Taylor - Appia Kwa Bridge