.jpg)
Sága is namelijk een dodelijk saaie plaat geworden waarbij de nadruk voornamelijk op matige zang rust. Ja, zanger Gregory Frateur heeft een enorm bereik. Maar zijn stem is op deze plaat alles behalve prettig en zeker in de samenzang zijn de vocalen soms vals. En dan moet toch ook even de absurde, potsierlijke hoge passage in ‘Bright Life Part I’ benoemd worden. Het is om kippenvel van te krijgen, maar dan wel van afgrijzen.
Wie op wonderlijke wijze de eerste nummers op dit album heeft verteerd, zal echter niet beloond worden. Opnieuw passeren er van die hoge kopstempassages die domweg niet aan te horen zijn, mede doordat de bijna opera-achtige zang totaal niet past bij de toch nog ietwat aan chansons referende begeleiding.
Die begeleiding op bijvoorbeeld de controbass, de harp en het clavecimbel is over het algemeen ondergeschikt gemaakt aan de zang, maar krijgen soms de ruimte. Die ruimte wordt echter dan weer totaal niet benut, want over het algemeen blijft dezelfde monotone brij passeren die ook onder de zang is geplaatst.
De tekst is door het operakarakter nauwelijks te verstaan, maar zou moeten gaan over het thema thuiskomen. En al met al, alleen in het lichtpuntje ‘Automated Sun’ is die tekst ook daadwerkelijk te volgen en op zich best mooi. Dat komt, doordat hier het operakarakter op verstandige wijze wordt losgelaten en vervangen door een heel mooie kopersectie.
Een goed nummer maakt de plaat echter niet en ook het feit dat Dez Mona een heel project om Sága heeft gebouwd, compleet met lichtkunst, kostuums en decors voor tijdens de shows. Daar zullen vast fans op afkomen onder het mom van kunst. Maar het grote publiek niet, want Sága is een bar slechte plaat.
.jpg)
The Young - Dub Egg The Young is een indie rockband uit Austin, Texas. Begonnen als soloproject...
.jpg)
Spineshank - Anger Denial Acceptance Je hebt types die er eerder mee op hadden moeten houden. Bert van Marwijk....