.jpg)
Dat begint al bij ‘England’s Dead’ (ook al zo’n lekkere titel): je denkt qua melodie meteen aan David Gray in zijn meest neerslachtige momenten te maken te hebben, maar dan gaat het gas erop. Knallende drums en elektrische gitaar er in en de beer is los. Hetzelfde gebeurt in ‘A Song About Death’ (lekker opbeurend mannetje he, die Lockey?), ‘Warriors’ en ‘Wishing Well’. Heerlijk om zo op het verkeerde been gezet te worden.
Lockey heeft zijn sporen in de muziek nog niet verdiend, een optreden op SXSW en een aantal gigs als support voor Frank Turner daargelaten. En dat maakt dat Lockey met zijn band nog uitermate fris klinkt. Jim Lockey & The Slolemn Sun is zo’n jonge hondenbandje die keihard werkt en waar je naar uitkijkt om op de festivals dit jaar te gaan ontdekken. Want Death gaat er in ieder geval voor zorgen dat de ster van John Lockey een stukje hoger aan het firmament zal komen te staan: op de plaat is namelijk niet zoveel aan te merken. Of het moet zijn dat Lockey nogal nasaal zingt, wat op den duur eentonig en daardoor saai wordt. Of we zouden moeten zeggen dat hij met ‘Everything And The Heart’ een beetje een gedwongen sentimenteel liedje heeft willen schrijven. Of dat ‘Wolves’ een beetje een overdreven vullertje is: een nummer waarvan het net zo goed niet op dit debuut had gehoeven. Maar eigenlijk hebben we helemaal geen zin om op alle slakken zout te gaan leggen, want dat doet dit goedgelukte, en hoorbaar met plezier gemaakte debuut alleen maar onrecht aan.
.jpg)
Arlt - Feu la Figure ”File under: Chanson” staat er op het persbericht bij Feu La Figure , het...
-1.jpg)
John 5 - God Told me To Oef. Een ietwat aparte verschijning is hij wel, die John 5 . Na het zien van...