.jpg)
Wat mag je van Future Vintage verwachten? Wel een Arno in opperbeste doen. Hij wisselt als vanouds af tussen Frans- of Engelstalige ballades als het ingetogen 'Chanson D'Amour' en fijne rocksongs als de sterke, beduidend stevigere opener 'Show Of Live'. Arno voorziet de melodieuze meezinger met zijn schurende stem van een authentiek karakter. Tussen deze muzikale uitersten ligt een kleurrijk pallet in de vorm van 'Ostend Dub', een soundtrack voor de haven van Oostende, het industriële surrealistische karakter van 'Quand Les Bonbons Parlent' (dat overigens zeer sterk in elkaar steekt) en de vintage rock van 'I Don't Believe'. Waar Arno op voorganger Brussld het over het algemeen wat rustiger aan lijkt te doen, gaat hij er met de eerdergenoemde rockers, maar ook met 'Ça Plane Pour Nous' weer wat steviger in, en dat komt de variatie ten goede. Het album is daardoor het ene moment scherp en dan weer gevoelig.
Het mag duidelijk zijn dat je van Arno niet echt iets nieuws hoeft te verwachten, maar daar ligt dan ook juist de kracht: herkenbaarheid. Of het nu muziek uit zijn tijd bij T.C. Matic is, of zijn solomateriaal, je herkent het sterke signatuur van Arno uit duizenden. En daarmee hoeft hij nooit te zoeken naar de norm, hij is de norm. Of hij nu een tekst schrijft over een geheime liefde als in die van 'Dis Pas Ça A Ma Femme' of zich van een rauwe kant laat zien op 'Die Lie', het is nooit saai. En dat laat hij op zijn inmiddels zestiende studioalbum nog maar eens horen. Future Vintage is Arno in oude stijl met een fonkelnieuw jasje.
.jpg)
Angra - Best Reached HorizonsHet Braziliaanse Angra kreeg in mei van dit jaar een zware klap te...
.jpg)
Tame Impala - Lonerism Innerspeaker , het debuut van deze Australiërs, zette Tame Impala twee...