.jpg)
Het album opent sterk met het nummer ‘Addict’, met donkere, diepe bassen en drums van de DJ’s Darren Decoder en Markee Substance, die de spanning in het nummer goed opwekken. Zeker de eerste paar tracks kunnen zo gedraaid worden in clubs; het is niet lastig om je een dampende mensenmassa op de dansvloer in te beelden. Zangeres Sian Evans weet in ‘Addict’ met haar dominerende en controlerende stem de luisteraar goed te boeien, zo ook op tracks als ‘Get A New One’ en ‘Bella Donna’. Helaas verliest de muziek haar kracht als halverwege het album de nummers wat te eentonig worden. Er verschijnen wat nummers zonder lyrics, waarbij het gemis van Evens opvalt. Te midden van die mindere nummers bevinden zich twee mixen, namelijk ‘Something New (Visionz Mix)’ en ‘You Don’t Own Me (Dungeon Mix)’. Het is alleen niet duidelijk waar het mixen van zijn. Gelukkig wordt het album gered door de twee afsluiters. Eerst het meer melodieuze ‘Waste’ en tot slot ‘Spies’, dat bijna net zo pakkend is als de opener van het album.
Vergeleken met ouder materiaal leunt Independence veel meer op het werk van de DJ’s, terwijl juist Evans de sterkste schakel in het trio is. Daarnaast klinken veel liedjes alsof ze tien jaar geleden ook gemaakt hadden kunnen zijn. Dat werpt een ironisch licht op de bandnaam. Deze is namelijk ontleend aan de Japanse woorden voor ‘oud’ en ‘nieuw’. Hoewel op deze langspeler van ruim een uur een flinke dip te vinden is, zijn het begin en het einde best lekker om naar te luisteren.
.jpg)
Snoeck - For The Machines Snoeck is een vijftal dat in 2011 de Kleine Prijs van Nederland won. Ze...
.jpg)
Lupe Fiasco - Food & Liquor II: The Great American Rap Album Wie Food & Liquir II: The Great American Rap Album Pt. 1 ontvangt,...