Dearly Deported is niet te beroerd om subtiel te experimenteren met in het genre minder voor de hand liggende instrumenten (moog, orgel, strijkers) en het tempo ligt soms ook relatief laag. Hierdoor wint het album aan avontuurlijkheid en komt soms zelfs dicht in de buurt van het geluid van Boysetsfire’s laatste wapenfeit The Misery Index.
Al direct bij opener Strength to Believe gaan alle remmen los en de daarop volgende veertig minuten kennen eigenlijk geen echt zwakke momenten. Uitschieters naar boven noemen dan maar? Constantly Constantine, Bulldozer en Until The Day zijn wat mij betreft favoriet. Maar nogmaals, het album staat vol met afwisselende en meer dan bovengemiddelde punkrock.
Watching From A Distance heeft, mede onder invloed van de ernstige gezondheidsperikelen van zanger Tim Toegaert, tekstueel een nogal melancholisch karakter meegekregen. Het machteloos toekijken hoe de hele wereld onder je voeten lijkt weg te glijden, loopt als een motief door de teksten heen. Maar tussen de wanhoop door hoor je telkens een grote dosis strijdvaardigheid. De band lijkt een oersterke eenheid te zijn geworden door de ervaringen van Toegaert.
Wanneer deze band door de juiste mensen wordt opgepikt, zal Dearly Deported over een paar jaar wellicht niet meer vanaf een afstandje hoeven toe te kijken hoe de eredivisie van de punkrock met de eer loopt te strijken. Dearly Deported heeft, afgaande op dit album, immers alles in huis om straks zelf eredivisie te gaan spelen.
Playstation 2 - SingStar RocksNa SingStar, SingStar Party, SingStar Pop en SingStar ‘80s is er nu ook...
Twiggs - Twiggs Uit de envelop van Festivalinfo rolde dit keer een roze hoesje, met daarop...