De vergelijking met het Britse ‘Blood Red Shoes’ is niet uit de lucht gegrepen. Zowel bij het Engelse duo als bij BlackboxRed is de vrouw, Eva in ons geval, de gitarist en vocalist. Achter de drums vinden we net als bij de Britten een man: Stefan. Ook de opbouw van de bandnaam heeft zo zijn overeenkomsten. Maar het belangrijkst is natuurlijk het overeenkomende geluid.; dat is vanaf de eerste seconde duidelijk. Met een stevige slag op de snaredrum, gevolgd door een scheurende gitaar, opent de plaat met het instrumentale ‘Victim I’. Het is rauw, snel en vol met “de energie van een goed geschud blikje frisdrank”, zoals de band het zelf passend omschrijft. De single ‘Stripper’ is de derde track op de plaat en introduceert een orgeltje. De song doet wat denken aan The White Stripes en is ook een van de hoogtepunten van het album.
Waar veel tracks van begin tot eind een muur van geluid vormen, hebben enkele tracks een duidelijkere opbouw met een rustig couplet en een orgastisch climax. Hieronder vallen onder andere ‘The Wild’, ‘Howling Wolf’ en ‘Mist’. Als luisteraar weet je dat het muzikale geweld gaat komen, het is alleen nog wachten op dat ene moment. Dat brengt een hoop spanning met zich mee, die de nummers goed doen. ‘Frances’ is een minpuntje op de plaat, gelukkig slechts een minuut lang vol geweld en geschreeuw en iets te veel van het goede. De laatste song op het album, ‘Victim II’ begint erg rustig en breekt uiteindelijk los in een noise-rock kakofonie die het waard is om een plaat mee af te sluiten.
Met The Gunner And The Ghost levert BlackboxRed een goede debuutplaat af. In hun shows, hopelijk ook op een hoop festivals, zal dit duo de zalen en tenten flink op hun grondvesten doen schudden.
.jpg)
Young Chinese Dogs - Farewell To FateVermoedelijk zal de folkrevival ook in het nieuwe jaar nog onverminderd gaan...
.jpg)
Felix van Cleeff - The Crimson Sea Felix van Cleeff is een filmmaker die je misschien wel kent als schrijver...