Natuurlijk is Tragic Illusion een ratjetoe van songs, maar over het algemeen met een hoge kwaliteit, zoals we van Paradise Lost gewend zijn. De nummers die albums als Tragic Idol en Faith Divides Us, Death Unites Us niet haalden, laten niet direct horen waarom ze het niet haalden. Het snelle ‘The Last Fallen Saviour’ en het wat springerige ‘Cardinal Zero’ zijn typische Paradise Lost-songs die niet veel onder doen voor het reguliere werk.
De enige echt nieuwe song heet ‘Loneliness Remains’ en deze borduurt voort op het geluid van het prachtige Tragic Idol. De covers bestaan uit een verzorgde uitvoering van ‘Never Take Me Alive’ (Spear of Destiny)’ en ‘Missing’ van Everything But The Girl. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze versie van ‘Missing’ niet dat mysterieuze heeft dat het origineel kenmerkt. Ook heel fraai is ‘Silent In Heart’ dat alleen op de speciale editie van In Requiem te vinden was.
De mooiste momenten vormen de twee nummers van Faith Divides Us, Death Unites Us die met het Lost In Prague Orchestra zijn opgenomen. Maar ook de twee opnieuw opgenomen versies van ‘Gothic’ en ‘Our Saviour’ mogen er best wezen. Het geluid is een stuk vetter en we horen ook weer eens een gruntende Nick Holmes.
Tragic Illusion 25 is alles behalve een coherente plaat, maar daar is een album met leftovers ook niet voor bedoeld. Dit is gewoon een leuk tussendoortje om het vijfentwintigjarig jubileum te vieren en om de tijd naar een volgende studioalbum te overbruggen. Onze zegen hebben ze.
.jpg)
James Vincent McMorrow - Post TropicalZijn debuut, Early In The Morning , werd goed ontvangen en leverde James...
.jpg)
Yuck - Glow & Behold Het geluid van een band wordt voor een flink deel bepaald door de zanger of...