Naar eigen zeggen werd bij de opnames van het huidige album vooral geprobeerd om de ruwe energie van de muziek te vangen. Dat lukt dan ook prima. In negen songs overheerst het rock ’n roll gevoel waarbij het klinkt het alsof de meeste nummers uit jamsessies geboren zijn en vervolgens regelrecht ingespeeld zijn. Het geeft de nummers een frisse en opzwepende uitstraling. Denk bij de naam rock ’n roll overigens niet uitsluitend aan gitaargeweld. Chew’s swingende, honky-tonk, pianoklanken staan namelijk centraal en duelleren met strakke drums, goed baswerk en het veelzijdige en onderhoudende gitaarwerk.
Het overduidelijke spelplezier heeft echter ook een keerzijde, sommige muzikale passages hadden immers best wat ingekort kunnen worden. Aan de andere kant lijken die instrumentale wedijveringen juist wel weer Chew’s vocale kwaliteiten ietwat te verbloemen. Niet dat die per definitie slecht zijn, maar Chew’s kwaliteiten op de piano zijn in verhouding nou eenmaal veel sterker. Die kwaliteiten etaleert hij dan ook gretig. Het vele gesoleer op opener ‘Chango’ zet in die zin de toon voor de rest van het album, dat met ‘Mercy’, ‘The Wedding Song’en ‘Junker’s Blues’ vooral een sterk slot kent.
Life & Love afdoen als een simpel rock ’n roll plaatje zou te makkelijk zijn. Het zou voorbijgaan aan de duidelijke invloeden uit de soul, country en blues. Tijdens het luisteren zie je het al helemaal voor je. Een donker zaaltje, Chew bevlogen meedeinend op zijn eigen pianoklanken terwijl zijn kundige collega-muzikanten er voor zorgen dat hun frontman kan excelleren. Gas geven en jammen is het devies. Soms iets te lang, maar over de gehele lengte wel degelijk genietbaar.
Dearworld - Observe, Absorb, EvolveBandjes die elektronische muziek maken zijn eigenlijk passé. Laten we het...
.jpg)
Dotan - 7 Layers Het sprookje van de Amsterdamse singer-songwriter Dotan begint als hij een...