Daarbij doet Francis regelmatig aan bekende artiesten uit tegenwoordige en voorbije tijden denken. ‘Heaven’ refereert, dankzij haar gevoelige gitaarwerk en gebruik van meerstemmig gezongen gedeeltes, sterk naar The Band. Doordat zijn stem wel iets van Chris Martin heeft, voelt het nummer nergens gedateerd aan. Het resultaat is zeer sfeervol. Het voorzichtige gepingel tijdens ‘Wasted On You’ doet denken aan de hoogtijdagen van Greenwich Village en had door Bob Dylan, Joan Baez of Tom Paxton geschreven kunnen zijn. ‘Take You To The Water’ sluit perfect aan in de huidige golf van populaire singer-songwriters. Het nummer begint kalm en langzaam komen de hardere drums erin. In combinatie met het psychedelische koortje roept het associaties met de laatste Damien Jurado plaat op.
Het fijne aan Heaven is echter dat de plaat een stevige fundering heeft. Het tempo ligt nergens hoog, maar wanneer de plaat het nodig heeft wordt het geheel opgeschroeft met een gitaarsolo, gospelkoor of orgel. Dit maakt dat je vooral respect krijgt voor Robert Francis als producer. Op Heaven is elke toon juist gekozen en dat maakt dat de sterke nummers gemakkelijk in elkaar overgaan. Dat Francis een zeer aangename stem heeft die altijd blijft boeien is dan alleen maar een mooie bijkomstigheid.
.jpg)
Little Trouble Kids - Haunted HeartsHet begint zo langzamerhand een eentonig verhaal te worden, maar ook Little...
.jpg)
Drake Bell - Ready Steady Go! Bij de naam Drake Bell kunnen we menig tienermeisje de soundtrack van serie...