Het voordeel van een eenmansformatie is dat je eigen baas bent. True Zebra kan en laat zijn gitaar scheuren als hij dat wil, om even later een onbehaaglijke sfeer op te roepen. Dat laatste gebeurt in ‘Feel’. Een met verschillende tonen aangehouden, behoorlijk traag ritme, zou prima passen bij een filmscène waarin een besluiper zijn slachtoffer nadert. De fluisterzang - “I feel you” - versterkt het ‘donkere steegjes gevoel’.
Af en toe verlaat True Zebra de donkere steegjes om eens stevig uit te halen op zijn gitaar. In ‘Forget’ draait dat uit op een portie weinig beklijvende standaardrock en ook ‘Lose’ legt het af tegen de andere nummers. Over ‘Lose’ zit zelfs een sausje van glamrock, dat tussen alle donkere pracht uitmondt in een mislukte greep naar iets uit het verleden.
De eerder aangehaalde fluisterzang is een constante factor en sluit perfect aan bij het thema van ‘Shame’. Het nummer gaat over het niet kunnen uiten van gevoelens, jezelf willen verstoppen. Met Adoremotion bewijst True Zebra geen moeite hebben om zijn boodschap op muzikale wijze te verkondigen; het album is als een statement. Aan pleasen doet onze zuiderbuur niet. Door de beats smaakt zijn muziek als zoete koek, waarbij de vreemde wendingen voor spannende smaaksensaties zorgen. De opbouw en overgangen zijn steevast goed verzorgd. True Zebra’s elektrorock is een aanwinst voor het genre.
_Land_Of_Pleasure(2014).jpg)
Sticky Fingers (Aus) - Land Of PleasureDe Australische band Sticky Fingers is verre van lui. Want een jaar na het...
.jpg)
Nude Beach - 77 Achttien liedjes op een cd. 18! Eén-acht. Het gebeurt dus toch nog in deze...