The Inevitable End wordt door het tweetal zelf omschreven als een klassiek Röyksopp album, misschien wel het meest persoonlijke dat ze ooit hebben gemaakt. Met die woorden hebben ze het aardig bij het rechte eind, want al vanaf de meeslepende openingstrack ‘Skulls’ is het duidelijk dat deze plaat van Brundtland en Berge komt. Electropop van de bovenste plank dus. Voor wie nog wat extra overtuiging nodig heeft is daar een verfijnde en gestroomlijnde remake van het nummer ‘Monument’, een samenwerking met zangeres Robyn, waarmee direct de donkere sfeer naar voren wordt gebracht die ook de rest van de cd domineert. Ook de tracks ‘Running To The Sea’ en ‘Save Me’ zijn met dank aan het engelachtige stemgeluid van singer-songwriter Susanne Sundfør niet vernieuwend, maar wel bovengemiddeld goed.
Toch kun je je afvragen of dit album het perfecte afscheidscadeau is voor de fans. Na zulke sterke nummers ligt de lat namelijk wel heel hoog en dat niveau blijkt erg moeilijk vast te houden. Veel andere liedjes zijn namelijk telkens net iets te langdradig of karakterloos. Voorbeelden hiervan zijn ‘Sordid Affair’ en ‘Compulsion’, die door gebrek aan variatie niet tot het einde weten te boeien. Dan is er nog ‘Rong’, wederom met Robyn, die in dit geval verrassend genoeg helemaal niets toevoegt met haar repetitieve vocalen.
Alles bij elkaar dus een redelijk album met een paar hoogtepunten, waarin het eerdere werk van Röyksopp goed terug te horen is. Toch is The Inevitable End zeker niet het beste werk van de Noren, en daarom als grote finale zelfs een beetje teleurstellend.
.jpg)
Katzenjammer - RocklandHet hoge Noorden, met zijn schitterende landschappen is vaak een oase van...
.jpg)
The Gathering - TG25: Diving Into The Unknown The Gathering bestaat vijfentwintig jaar, en dat moet gevierd worden. Een...