Als er één band kon spugen was het Poison Idea wel. Loeihard, goor, en nietsontziend. Als je dan hoort dat er nieuw werk op stapel staat, kan je slechts je hart vasthouden. Want dat was toen. Hoeveel blijft er over van al die furie na zo veel jaar?
Conclusie: Alles en meer.
Je zit namelijk direct rechtop. Opener ‘Bog’ trapt zonder waarschuwing of intro je deur in en voordat je het weet gaat bij het vierde nummer het gas wat terug voor een welkome adempauze. ‘Hypnoptic’ is een vreemde eend in de bijt. Het lagere tempo en het semi-meezingbare refrein doen een knik naar oer-Britse working class punkbands als Cock Sparrer en Sham vermoeden. Vast lief bedoelt, maar het komt te geforceerd over en slaat de plank nogal mis. Gelukkig gaan met ‘Trip Wire’ alle registers direct weer open en kunnen de vingers weer massaal de lucht in.
Hoewel de plaat gekenmerkt wordt door een herkenbaar trashy geluid, kent het werk meerdere verrassingsmomenten. Het nummer ‘Dead Cowboy’ is zowaar een prachtige country-noir-achtige surfballad en een piano (!) zorgt her en der voor en rustpunt in de bak herrie.
Confuse And conquer doet in alle opzichten zijn naam meer dan eer aan. Het schuurt, ramt en overwint. Dat de nummers, zeker voor het genre, soms wat lang aan doen, valt wel op maar stoort eigenlijk nauwelijks. Het is goed om te ontdekken dat een band als Poison Idea zich muzikaal nog wel enigszins weet te ontwikkelen. Verrassend genoeg een klassieke hardcoreplaat in de dop, dit. There, I said it.
-3.jpg)
The Gentle Storm - The DiaryArjen Lucassen weet het elke keer weer voor elkaar te krijgen: zijn...
.jpg)
Toro y Moi - What For? Vorig jaar bracht Chaz Bundick nog een plaat uit als Les Sins, zijn alter...