Omori’s zang doet vooral in het begin van het album aan die van Tame Impala’s Kevin Parker denken. Ook qua zweverigheid gaat de muziek soms richting die van de Australische band. Opener ‘No Big Deal’ zet de toon met een relaxte, licht psychedelische sfeer. De gitaren en drums zorgen dat het geheel niet te lichtvoetig wordt. No Misery gaat vooral over de problemen waar Omori tegen aanliep ten gevolge van zijn succes met Smith Westerns. Het nieuwe geluid waar Omori naar op zoek was komt vooral in de vorm van synthesizers. De gitaren zijn op deze plaat minder prominent aanwezig dan op platen van Smith Westerns. Nummers als ‘Two Kinds’ en het New Wave-achtige ‘Cinnamon’ laten deze omslag duidelijk horen.
Volgens Omori is het kunnen leiden van een stabiel leven met genoeg inkomsten ook een vorm van succesvol zijn. Wellicht verklaart het de toegankelijke sfeer van zijn debuutalbum. Deze toegankelijkheid klinkt echter niet plat of inspiratieloos. De Amerikaan neemt soms de gelegenheid om zijn nummers op te bouwen naar een solo, ‘Synthetic Romance’ is hier een voorbeeld van.
New Misery biedt een aantal heerlijke nummers, waaronder het eerdergenoemde ‘Cinnamon’, ‘Sour Milk’ en titelnummer ‘New Misery’. Omori neemt de luisteraar op zijn debuutplaat mee op een dromerige trip die bestaat uit een rits nummers die bungelen tussen pop en rock. Van misère is op dit album geen enkele sprake.
Heron Oblivion - Heron Oblivion Heron Oblivion bestaat uit twee muzikanten van de psychedelische rockband...
.jpg)
Eyemer - Temporarily Colourblind Eyemèr is het pseudoniem van de Belgische Sarah Devreese, een...