‘Woods’ is het eerste prijsnummer. Hier wordt de vaart opgevoerd en ontstaat een donkere sfeer die af en toe door subtiele muzikale details doorbroken wordt. De synthesizers worden in veel nummers op lome wijze in het geheel verwerkt. Op ‘A Million Billion Stars’ werken de synths als een pompende stuwkracht die wordt aangevuld met zachtere klanken. De muziek op It’s Immaterial is eerder neerslachtig dan vrolijk, maar de triestigheid die Stewarts aan sommige nummers meegeeft heeft echter een fraai randje. ‘Frisk’ is zo’n nummer waarbij de droevigheid een mooie uitwerking op het geheel heeft.
Stewarts neemt de luisteraar mee naar een donkere nacht, verlicht door neonlichten. Met zijn rustige aanpak blijft het muzikale geweld uit, maar de energie is gedoseerd en het geluid heeft hierdoor toch een voortstuwende kracht in zich. Al met al is de muziek van Black Marble niet wereldschokkend en het gebruik van een eighties-sound is ook niet bijster origineel. Editors, La Roux en recentelijk Trentemøller zijn slechts enkele voorbeelden die hem voorgingen. Daar komt bij dat het geluid van Stewarts zich niet zozeer onderscheid van andere artiesten die deze aanpak ook hebben toegepast. It’s Immaterial is mooi en boeiend, heeft een paar uitschieters en weet met zijn aanpak een stemmig geheel neer te zetten. Toch onderscheid het zich niet van het gros. Daarvoor blijft de muziek wellicht teveel onder de oppervlakte borrelen.
.jpg)
Myrkur - MausoleumWanneer black metal niet uit de donkere krochten van een Noors bos komt, dan...
.jpg)
Itasca - Open To Chance De derde plaat van singer-songwriter Kayla Cohen heet Open To Chance . Onder...