Het is overduidelijk dat de songs gebaseerd zijn op bluesmannen van vergeten periodes. In sommige gevallen krijgen ze ook de erkenning, zo zijn de songs ‘I’m A Stranger Here’, ‘Cool Drink Of Water Blues’ en ‘Long Tall Mama’ respectievelijk van Fulton Allen, Tommy Johnson en William Broonzy. Eigenlijk is er maar één song die er echt uitspat en dat is ‘Cruel Lover’. Een bluesballad met een traditionele progressie die indruk maakt door de heftige harmonica uithalen. Dit is het enige nummer waar je uit je easy listening modus komt en daadwerkelijk aandacht gaat besteden aan wat er gespeeld wordt. En dan blijkt dat de gasten echt goed kunnen spelen, het is alleen jammer dat ze totaal geen eigen sound hebben.
Tailgatin’ is een album vol clichés. De dertien songs zijn echt traditioneel in de zin dat je bij de meeste tracks al weet hoe het hele nummer gaat. Daar komt bij dat het bluesschema bij voorbaat al erg voorspelbaar is. Voor de gemiddelde muziekliefhebber is het teveel van het bekende. De gitaarsolo’s zijn aardig, maar voegen weinig origineels toe. Het gebruik van de harmonica maakt de plaat overigens wel lekker authentiek, in die zin is het album wel geslaagd. Het Chicago bluesgeluid hebben ze tot diep in de details onder de knie. Nadeel hiervan is dat de muziek alleen interessant is voor een niche publiek.
Factor - Lucky NumbersPoeh, wat een lelijke hoes en dito schijfje krijgt de luisteraar voor zijn...
.jpg)
Shakedown Tim & the Rhythm Revue - Hard To Catch Als oprichter van de band Fried Bourbon was zanger Shakedown Tim eerder al...