RECENSIE: Thurston Moore - Rock N Roll Consciousness

Thurston
2017-07-28 De naam Thurston Moore zal niet iedereen bekend in de oren klinken, maar als je weet dat hij de mede-oprichter van Sonic Youth is zal er op zijn minst een lampje gaan branden. Geïnspireerd door de Velvet Underground ontstond in de jaren tachtig de noiserock, een experimenteel genre, waarvan Sonic Youth de bekendste vertegenwoordiger was. De band werd als zeer innovatief beschouwd, o.a. door het gebruik van feedback, alternatieve speeltechnieken en een dissonant geluid. Bands als Nirvana, Pavement en Radiohead hebben verklaard hierdoor geïnspireerd te zijn.

Moore heeft naast zijn werk met Sonic Youth ook solo werk uitgebracht. Nu Sonic Youth op non-actief staat, is zijn produktie frequenter geworden. VoorRock ‘N Roll Consciousness trok Moore Paul Epworth aan als producer. Epworth heeft naam gemaakt bij het grote publiek met Adele en Coldplay, en heeft ook gewerkt met Indie bands als Primal Scream, Bloc Party en Florence and the Machine. Wellicht is het zijn invloed geweest dat deze plaat iets meer gladgeslepen is dan Moore’s vorige albums.

Het album kent slechts vijf tracks. De uitgesponnen composities geven de plaat een sterk psychedelisch karakter.Het begint gelijk met de langste track (bijna twaalf minuten). ‘Exalted’ , wat verheven betekent, is een executive summary van de plaat in zijn totaliteit; een zich langzaam opbouwende intro van meer dan zeven en een halve minuut, met een loepzuivere gitaarsolo die ontketend in een gierend samenspel tussen gitaar en percussie, een vocaal middenstuk, gevolgd door een fade-out van twee en een halve minuut.

Rock ’N Roll Consciousness is de tweede plaat met de huidige bezetting; bassiste Debbie Googe (My Bloody Valentine, PrimalScream), gitaarvirtuoos James Sedwards en drummer Steve Shelley (SonicYouth, Sun Kil Moon). De band heeft zich na voorganger The Best Day verder ontwikkeld, hetgeen Moore het vertrouwen geeft op Rock ‘N Roll Consciousness vrijuit te kunnen spelen.

De teksten op dit album zijn minder politiek geëngageerd dan we van Moore gewend zijn. Zijn literaire sidekick is Radieux Radio, waarvan Moore in een interview verklaart dat hij houdt van de teksten van deze transgender dichter. Officieel krijgt deze man of vrouw credits voor zijn/haar bijdrage aan de plaat, maar zijn/haar echte identiteit blijft in nevelen gehuld. Feit is dat de teksten meer kosmisch en spiritueel zijn, waardoor de link met de tweede helft van de zestiger jaren snel is gelegd. De Hippie in Moore is opgestaan.

Thurston Moore is inmiddels 58 jaar, maar voelt zich nog niet geroepen om met pensioen te gaan. Hij levert (weer) een solide plaat af die door zijn volgers zeker zal worden gewaardeerd.
Recensent:Michiel van den Dorpel Artiest:Thurston Moore Label:Caroline Records
Cover Biters - The Future Ain`t What it Used To Be

Biters - The Future Ain`t What it Used To Be Biters uit Atlanta, Georgia debuteerden in 2015 met Electric Blood en...

Chainsmokers

The Chainsmokers - Memories... Do Not Open Je moet dit jaar op een andere planeet gewoond hebben wanneer je niets van...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT