Neem bijvoorbeeld ‘Freakin’. Het nummer heeft een ritme dat ook onder Bruno Mars niet had misstaan. Het funky ritme is aanstekelijk. De zang geeft een goede groove aan het nummer. Met een spannende keyboard solo wordt de spontaniteit ondersteund. Nile Rodgers zou reuze trots zijn geweest op het nummer, maar ook Bootsy Collins en Daft Punk voelen zich hier ongetwijfeld thuis. Het aanstekelijke gevoel dat men hier oproept drenkt door in de overige liedjes.
Het album ademt naast de reggae ook de funk en disco. Dit komt vooral door zanger Barnaby Weir die met zijn stem de jaren ’80 ademt. David Bowie en Duran Duran zijn niet ver weg als je de reggae ritmes weg haalt. ‘Back To You’ is een snel reggae nummer. Op de toetsen wordt een ska ritme gespeeld. De interactie tussen de ska en Weir verloopt heerlijk. Niet elk nummer is zo catchy als ‘Freakin’, maar The Black Seeds brengen reggae, disco en funk samen alsof deze cocktail altijd zo gemixt werd. Ze komen daarmee nog het dichtste in de buurt van de reggae van UB40 en Doe Maar, alleen is het eindresultaat hier net iets lomer en meeslepender. Dit is het Nieuw Zeelands sausje dat Fat Freddy’s Drop haar kracht geeft en bepaalt ook hier het geluid van de The Black Seeds.
Paul Draper - Spooky Action Paul Draper , die kennen we nog als zanger en belangrijkste songschrijver...
Meridian Brothers - ¿Dónde Estás María? Latijns Amerika kent vele spannende muziekstijlen al dringen die niet...