RECENSIE: Unsun - The End of Life

Unsun – The End Of Life
2008-09-25 Het begint wat te worden met de metalscene in Polen. Langzaam maar zeker komen er steeds betere bands uit het voormalige Oostblokland te voorschijn. Bands als Vader, Behemoth en de geweldige progrockers Riverside hebben ook in het westen een stevige fanbasis. Ook op het gebied van de gothic metal blaast Polen een aardig partijtje mee. Artrosis, Closterkeller en Moonlight zijn al jaren redelijk succesvol. De nieuwste telg in die laatste familie is Unsun. De band is opgericht door Vader gitarist Mauser en bestaat verder uit zangeres Aya, bassist Heinrich en drummer Vaaver.

Het debuut The End Of Life staat op het punt van uitkomen en biedt een bijzonder sterke verzameling van elf stevige gothic metal songs. Het is maar weinig bands gegeven om een album vol nummers te schrijven die allemaal zo sterk zijn dat ze niets voor elkaar onder doen, maar Unsun flikt het. Na enkele draaibeurten spoken de nummers direct door je hoofd en raak je ze niet meer kwijt. De nummers zijn vrij kort en allemaal gezegend met krachtige refreinen en sterke hooks. Dat Mauser normaal in een hardere band speelt hoor je aan zijn pittige en behoorlijk inventieve gitaarwerk, waardoor de songs lekker tot leven komen. De man blijkt een prima gitarist, maar dat wisten we al van zijn rol in Vader. Luister daarvoor maar eens naar die weergaloze solo in ‘Destiny’. Ook over de zang van Aya ben ik bijzonder te spreken. We horen hier geen typische gothic galm, maar een veel meer popachtige zang die een mooi contrast vormt met het harde gitaarwerk.

Natuurlijk heeft Unsun ook haar voorbeelden. De invloeden van bands als Lacuna Coil, Mandragora Scream, Mortal Love en Alas zijn hoorbaar. En zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Helemaal niet erg zolang er maar pareltjes als ‘Whispers’ en ‘Bring Me To Heaven’ worden gemaakt. En wat te denken van het dansbare ‘Indifference’. Prachtig! Ook staat er een ballad op het album. Dit nummer heet ‘Memories’ en gaat qua zang enigszins de kant van Krezip op.

De productie is prima hoewel het geheel wat radiovriendelijk en gladgestreken is. Maar dat is absoluut geen schande want er moet tenslotte ook brood op de plank komen. Het zou me tegenvallen als Unsun met dit voortvarende album geen fans gaat winnen. Het is te hopen dat de band goed gepromoot wordt want ze verdienen het om met dit geweldige album gehoord te worden.
Recensent:Jan Didden Artiest:Unsun Label:Century Media
Hurricane Chris – 51/50 Ratchet

Hurricane Chris - 51/50 RatchetHet rap-subgenre uit het zuiden van de VS heeft recentelijk schijnbaar een...

Edwin McCain – Nobody’s Fault But Mine

Edwin McCain - Nobody's Falut but Mine Edwin McCain is een gewaardeerde en vooral typisch Amerikaanse...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT