VERSLAG: Waldrock 2005

Waldrock pagina 3

Een paar dagen geleden kwam Meshuggah’s nieuwste album Catch Thirty-Three uit. Wees niet bang dat je niks mee kunt zingen, want dat kan je anders ook al niet. De band omschrijft zich het makkelijkst als death-metal. Het leukste van dit optreden is om de kale zanger Jens Kidman te zien headbangen. Verder lijken te nummers teveel op elkaar en blijft het publiek dan ook weg bij deze band. Tijdens de handtekeningsessie vertelt de band dat er erg veel dingen fout gingen tijdens het optreden, maar of het gebrek aan interesse van het publiek hier mee te maken heeft betwijfel ik.

Genoeg mensen met een traditioneel 'metal heart' vandaag. Dimmu Borgir bracht al eens een tribute aan Accept door dat nummer van hen te coveren. Accept herbevestigd hun status van oude metalgoden vandaag met verve. Udo Dirkschneider (kruising tussen Andre Hazes en Bassie) en bandleden zijn niet de jongsten meer, maar dwingen respect af door de zichtbaar aanwezige enorme hoeveelheid podiumervaring. Nummers die staan als een huis, zelfs bij eerste beluistering, geen gezever maar ouderwets knallen. Show en choreografie een 10. Dankzij dit Duitse kwartet leek Wâldrock waarachtig even op Wacken. Cult!

Nadat Ozzy uit Black Sabbath werd gekickt werd Dio als vervanger gevonden. Hierna werd deze er net zo hard zelf weer uitgekickt. Maar desalniettemin een goede zanger die vandaag met zijn eigen band komt optreden. Leuk om te zien dat zulke oude rotten (Ronnie James Dio is alweer 62 jaar) het nog altijd stoer vinden om grote Marshall boxen naast zich opgestapeld te hebben op het podium. Regelmatig verlaten de bandleden het podium en laten de gitarist achter voor een saaie langdradige solo. Tijd om alvast een mooi plekje te zoeken bij Dimmu.

Een erg goeie zet om Dimmu Borgir als afsluiter in de tent te laten spelen. De band komt namelijk niet goed over op een open podium terwijl de zon in je nek brand (hoewel we vandaag sowieso geen last hebben van de zon, helaas..) In plaats van opnieuw de studio in te duiken leeft band nog steeds op het succes van Death Cult Armageddon uit 2003. In tegenstelling tot het publiek heeft de band er zelf niet erg veel zin in. En er ontstaat een nare sfeer wanneer zanger Shagrath al vrij vroeg het optreden wil stop zetten. “Stop throwing things at us, or else we will stop the show” als reactie op een vol glas bier wat eerder zijn kant op kwam. Sjeezus, nog nooit eerder op een festival gespeeld ofzo?! Dat hoort er nou eenmaal bij. De band verlaat regelmatig het podium om later alsnog terug te komen. “Do you guys want two more songs?”. En de band begint met het geweldige gitaarloopje van “Progenies Of The Great Apocalypse” die de meeste wel kennen als jingle van het programma Battle For Ozzfest van MTV. Als afsluiter een gouwe ouwe: Mourning Palace. Heel toepasselijk is het buiten ondertussen donker geworden; vervolgens is het rennen naar Megadeth die blijkbaar al een tijdje aan de gang zijn.

Geleid door frontman Dave Mustaine, speelt Megadeth op hoog tempo en uiterst strak hun setlist door. Meestal wordt niet eens gewacht op het applaus, maar gaan de mannen van Megadeth direct verder. Zowel oude nummers als 'Peace sells but who’s buying?', 'Hangar 18', 'The Mechanix' en nieuwe als 'Die Dead Enough', maar ook Black Sabbath’s 'Paranoid' zijn verwerkt in de langste show van de dag. Na anderhalf uur neemt Dave afscheid met de woorden: 'Be safe because I hope to see you again'.

Volgend jaar opnieuw met z'n allen naar Burgum, want ook al was het net als op een aantal andere grote festivals niet al te druk; ook Wâldrock 2005 kan bijgeschreven worden als zijnde een memorabel jaar; net als eigenlijk elke Wâldrock. 'Be safe because I hope to see you again'.