VERSLAG: Graspop 2005

Begin van de zondag

Hatebreed is uitgegroeid tot een grote naam. Vorig jaar was Hatebreed ook al op Graspop te zien, maar toen nog in de tentstage. Hatebreed liet het publiek toen massaal uit zijn plaat gaan en dit was indrukwekkend om te zien. Nu speelt Hatebreed op het hoofdpodium. Wat het publiek nog niet weet, is dat er een dag eerder vermoedelijk bij het optreden van Hatebreed iemand is omgekomen door een schop op zijn lever. Dit laat de leden van Hatebreed niet ongemoeid. Herhaaldelijk worden de mensen erop gewezen dat de mensen die vallen in de pit overeind geholpen moeten worden. Vermoedelijk speelt de recente gebeurtenis nog in de hoofden mee. Het optreden is niet erg krachtig en mist energie. Toch is het optreden niet slecht. De bekende nummers worden door het publiek met veel gejuich ontvangen.

Accept was al een tijdje gestopt, maar is nu weer bij elkaar voor een Reunion Tour. Deze muzikanten doen het zonder twijfel goed. De heavy metal nummers worden nog altijd massaal door het publiek meegezongen. Accept lijkt er helemaal niet uit te zijn geweest. Met veel passie worden de legendarische nummers ten gehore gebracht. De band heeft er veel plezier en zin in.

Slayer heeft geen enkele uitleg nodig. Deze band wordt gezien als de grondlegger van trash metal. Het is daarom ook jammer om te zien dat Slayer niet meer is wat het geweest is. De overtuiging ontbreekt tijdens de gehele show. Toch krijgt Slayer nog altijd de nodige credits van het publiek. Na Slayer is het tijd voor een andere legandarische naam Anthrax. Anthrax blijkt het nog altijd te kunnen. De riffs rijn opzwepend en de zang is naar behoren. De herkenbaarheid van de heavy metal nummers is groot. Iedereen staat te genieten en te headbangen in de bomvolle tent.

Zondag

Zondag opent Graspop nogal hectisch met de Londense powermetalband DragonForce. De energie waarmee deze band op het podium staat is werkelijk onbeschrijfelijk, net als de kracht die de muziek uitstraalt. De powermetalvocalen van zanger Theart zijn ijzersterk en doordat Dave Mackintosh eigenlijk een blackmetal drummer is krijgen we een bijzondere vorm van power/speed, inclusief blastbeats. De gitaren zijn een groot deel van de vier nummers een grote brei. Ik hoop alleen maar dat de band binnenkort terugkomt om haar kunsten in de juiste omstandigheden te laten horen. Zowel de enthousiaste fans als de gitarist Herman Li springen fantatiek in ’t rond. Hij klautert van monitor naar monitor naar de andere kant van het podium om vervolgens tot de conclusie te komen dat hij toch weer terug wil. Deze show vraagt om meer dan vier korte nummers.

De bus van Axel Rudi Pell staat met “panne” in Duitsland waardoor de groep niet op tijd in Dessel kan zijn. Na de sterke opener ‘Dragonforce’ speelt deze band dus ook niet, maar wel haar landgenoten van Primal Fear. De band levert een lekker potje powermetal af en de hoge uithalen van zanger Ralf Scheepers zijn zoals altijd indrukwekkend. Door dat haasje-over overlapt Primal Fear wel het Kempense Oceans of Sadness. Die de boel op gang krijgt in de metaltent.