VERSLAG: European Hardcore Party # 7

European Hardcore verslag deel 2

Tijdens het begin van de set zijn deze nog niet helemaal opgelost, daar eigenlijk alleen de zang van de gitarist en de drums goed doorkomen en alle andere instrumenten (banjo, tin whistle, bazouki!) wegvallen. Het euvel werd gelukkig snel verholpen, waardoor het publiek lekker kan gaan hossen op de Ierse folk-met-toch-wel-punkinvloeden liedjes. Ga ze zien op Paaspop in Schijndel!

Peter Pan Speedrock

Ook dit keer opent PPS met het stampende “Rocketfuel” van het gelijknamige (en geweldige) album. Het publiek krijgt tijdens Sunny Side Up en Gotta Get Some nog even tijd om aan de speedrock te wennen, maar gaat vervolgens massaal voor het hard beukende drietal. Vooral het slagwerk van drummer Bart, de enige drummer vandaag die op z’n eigen drumstel speelt (het risico voor het vaste drumstel werd vast hoog ingeschat), is berucht. Aan het einde van de helaas korte set komt de levende mascotte Dikke Dennis om de publieksfavorieten Megasdetitas (Spaanstalig) en de Nederlandstalige coverversie van Motörhead’s klassieker Ace Of Spades, getiteld “de Schoppenaas” de zaal in te slingeren. Altijd leuk om te zien natuurlijk. Maar gelukkig is Dennis een extraatje en heeft de band hem niet nodig om voldoende indruk achter te laten.

Full Court Press

Het Vlaamse Full Court Press weet met groovende ritmes de zaal van haar gelijk te overtuigen. Voornamelijk doordat de zanger op een meer gesproken manier van zingen (net geen rap), zoals ook Evan van Biohazard dat doet, drong een vergelijking met deze band zich al gauw op.

Subject To Change

Vanwege fileproblematiek speelt STC later dan gepland, waardoor het publiek niet gelijk zo enthousiast is als bij eerdere (bekendere) bands. Dankzij de vele brute sprongen en de moeite die de zanger er in steekt om het publiek naar voren te krijgen wordt het toch een gezellige drukte bij het podium. Wel erg jammer dat de zanger het na elk nummer nodig acht om een monoloog van 30 seconden te houden. Waarschijnlijk heeft hij deze tijd telkens nodig om bij te komen van het rennen en springen dat hij elk nummer fanatiek doet.

Oxymoron

Theatraal gebarend en gekleed in redelijk stereotype skinhead outfit doet de frontman van de Oxys zijn ding. Helaas vindt hij het hierbij nodig om tussen de nummers door Duits te praten. Op basis van hun reputatie en het feit dat ze al een decennium aan de weg timmeren had een energiekere en meer geroutineerde show verwacht kunnen worden. Opvallend is verder dat enkele nummers met kop en schouders boven de rest uitsteken.