VERSLAG: Roadburn 2012

Roadburn vrijdag

Het is de tweede keer Roadburn voor Nachtmystium, die de door Voivod gecureerde dag mochten openen op de mainstage. Al vroeg op de dag slingerde de psychedelische black metal riffs en blastbeats om de oren van de plaat 'Instinct:Decay' die zij integraal ter gehore brengen. Nog binnen de speeltijd waren ze al door de plaat heen, maar besloten nog een aantal tracks van het nieuwere werk te spelen. Zo vroeg al een van de hoogtepunten van de dag. (BO)

Hexvessel speelt traditionele folk die sterk aan de Engelse neofolkpioniers Sol Invictus doet denken. In de bovenzaal van Het Patronaat zijn alle randvoorwaarden voor een goede show aanwezig: prachtige sfeervolle zaal, goed geluid en veel publiek. Maar toch weet de band niet te overtuigen. (JA)

De Ijslandse formatie Sólstafir staat op de vrijdag van Roadburn al vroeg geprogrammeerd. De heren spelen een set van bijna twee uur lang. Helaas houdt bij het begin van de set het gitaarpaneel er mee op. Als gevolg is het veel wachten tussen de nummers door. Niettemin klinkt de sfeervolle folkdoom van het kwartet prima en is de oude kerk van begin tot eind gevuld. (BvP)

De zaal is al een kwartier voor aanvang van Kong gevuld. Het kwartet maakt instrumentale progmetal. De Amsterdammers treden niet vaak op in het zuiden des lands en ze zetten in de Kleine Zaal van 013 een sterke sfeervolle set weg van ruim een uur. (BvP)

De mannen van Witch lijken aan het rustige begin van hun optreden net uit bed te zijn gekomen met een gigantische kater. De psychedelische 70s rock veranderd na enkele minuten in een stevige pot rock n roll. De zanger lijkt stoned als een garnaal, maar het gitaar spelen gaat hem nog goed af. De band heeft een uur speeltijd maar stopt al na een ruim half uur. Het publiek vindt t allemaal prima en de band gaat met een luid applaus het podium af. (BvP)

Na een memorabele show op Incubate 2010 is het aan de artist-in-residence Justin K. Broderick om zijn project Final weer in Tilburg ter gehore te brengen. Ditmaal in Het Patronaat waar hij onder begeleiding van sfeervolle maar gitzwarte visuals een prachtige muur aan gitaardrones weet neer te zetten. (BO)

Rock and Party: Valient Thorr is tot nu toe een van de vrolijkste bands op het festival met een hoog rock n roll gehalte. Nummers als 'Double Crossed' en 'Pay No Attention To The Man Behind The Curtain' gaan er in een uurtje bij het publiek in als zoete koek. (BvP)

Wanneer Black Breath begint te spelen lijkt het alsof er een groep Zweden heel veel inspiratie heeft gehaald uit Entombed en Dismember. Het gaat hier echter om een groep Amerikanen die een pot deathmetal maken die nog iets vuiler is dan Entombed en af en toe ook wel een Amerikaans tintje heeft. Voor het eerst dit weekend wordt de zaal gevuld door een kolkende moshpit en crowdsurfende metalheads. De band geeft een uur lang alles wat ze hebben en de zaal geniet er van. Haal deze heren maar eens terug 013, wat dachten jullie van Neurotic Deathfest volgend jaar? (BvP)

Zoals overal, is het ook bij Aun druk. De deuren van alle zalen blijven hierdoor open staan. Daardoor is erachter in de Stage01 een mix van Aun en Voivod die in de Grote Zaal Dimension Hatröss intergaal speelt. Na 15 minuten werd het minder druk bij Aun waardoor de deuren dicht kunnen en er minder Voivod door de spacy ambient heen komt. Aun is ondanks dat het op het eerste gehoor geen archetypische Roadburnact is een welkome afwisseling op het gitaargeweld van de rest van de dag. De drie bandleden zorgen er met hun ruimtelijke geluid voor dat de Stage01 wordt getrakteerd op een rustige maar interessante set. (JA)

Dat Electric Wizard een gelijknamige plaat heeft is voor Dopethrone geen toeval. Net als Electric Wizard, die volgend jaar op Roadburn het podium mogen betreden, maakt Dopethrone ranzige doorrookte sludge met Weedeaterachtige vocalen. Het lichte gebrek aan dit soort bands werd door deze performance ruimschoots opgevuld. Wellicht was een uur speeltijd net iets te lang maar met de "this-is-actually-a-joke-song"-cover van 'Ain't No Sunshine' werd er een mooi puntje aan de set gebreid. (BO)

Als een van de laatste band op dag twee staat de jonge band Huata op het programma. Na lang soundchecken komt de band het podium op met de zanger in een rode pij. Tijdens de gave maar gestoorde film die op de achtergrond vertoond wordt laat Huata horen dat de nieuwe generatie klaar staat om het van de oude garde over te nemen. Vooral door het moddervette gitaargeluid is de associatie met Black Sabbath en Electric Wizard snel gelegd. (JA)

Waar Celeste vorig jaar tijdens Incubate nog in de Stage01 stond was het dit keer aan de band de dag af te sluiten in de kleine zaal. Het enige wat tijdens de show te zien is zijn vier bewegende rode lichtpuntjes en voor de rest vult de zaal met een aardige bak geluid. Het geluid is in tegenstelling tot de show vorig jaar helaas een stuk minder afgesteld waardoor het even flink doorbijten is om in juiste de sfeer te komen. Maar, de aanhouder wint. (BO)

De luidste band van de dag is Doom. Als afsluiter in Het Patronaat laat de crustpunklegende niets heel van de oren van het enthousiaste publiek. De korte snelle nummers gaan er bij de toegestroomde menigte in als koek. Er wordt door een grote groep vooraan stoom afgeblazen in een grote moshpit die vanaf het begin tot het eind zal duren. Doom verrast niemand door de meest energieke show van het festival te spelen waar het plezier tussen de politieke statements vanaf spat. (JA)