VERSLAG: Roadburn 2012

Festivalinfo was aanwezig op Roadburn Festival 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 82 foto's.

VERSLAG: Bas van Poppel   Jelle Agema   Brent Oostrum  

1234

Roadburn zaterdag

Het Finse Dark Buddha Rising mag de kleine zaal op de derde dag Roadburn aftrappen en brengt meteen een nare donkere wolk mee, wat in de goede zin des woords gezien mag worden. De twee zangers, waarvan eentje ook op gitaar en de ander op effecten, brengen een sterke portie smerige vocalen onder de gitzwarte doom. Meteen al een hoogtepunt zo vroeg op de dag en zeker één van de beste ontdekkingen op het festival voor ondergetekende. (BO)

Church of Misery uit Tokyo wordt met vijf shows in vijf jaar door de organisatie betiteld als huisband. Het begin van de show kent helaas wat technische problemen voor de basgitarist die door de rest van de band instrumentaal worden opgevangen. Wanneer de doom stoner metalmachine later alsnog op gang komt gaat elk nummer er in als zoete koek bij het internationale Roadburn publiek. Gedurende de show komen op de achtergrond beelden voorbij van bekende seriemoordenaars uit het verleden zoals Jack the Ripper, het thema waarover de meeste nummers van de band zijn geschreven. (BvP)

Aan tourbeesten Saviours is het de taak om te laten zien dat stonerrock niet alleen traag, laag en donker hoeft te zijn. De licht psychedelische rock is van die muziek die beter wordt naarmate de bierconsumptie toeneemt. Aangezien ze vrij vroeg in het programma staan, heeft het alcoholgehalte in het bloed van de meeste bezoekers nog niet het optimale alcoholpromilage bereikt. De band speelt een solide set, maar wordt door een goed gevulde zaal tam ontvangen. Op een later tijdstip was het wellicht beter aangeslagen. (JA)

De derde show van de artist-in-residence op het festival, Justin K. Broderick is één van zijn bekendste projecten naast Godflesh, namelijk Jesu. De muziek is een stuk lichter dan zijn andere muziek en neigt meer naar post-rock, bijgestaan door cleane vocalen. Dat de vocalen zo vals als een kraai zijn draagt bizar genoeg eigenlijk alleen maar bij aan de melancholische sfeer van de muziek. Broderick's muziek is een kwestie van “love it or hate it” maar weet met zijn drie shows wel op perfecte wijze zijn diversiteit te laten zien. Volgend jaar verwelkomt Roadburn hem weer met Godflesh waar hij het album ‘Pure’ integraal zal uitvoeren. (BO)

Na vier jaar afwezigheid (ze stonden in 2008 op ZXZW) is Pelican terug op Nederlandse bodem. Met een nieuwe EP op zak geeft de instrumentale band een set van een uur in een redelijk gevulde Dommelsch Zaal van 013. Het samenspel van de twee gitaren in combinatie met de dreunende basgitaar zorgen voor een hard en ruw geluid waardoor de sfeer iets minder sterk is dan op cd. (BvP)

Bij het binnenwandelen bij The Wounded Kings valt al meteen op dat de band in een nieuwe formatie door het leven gaat. Daarnaast heeft de band momenteel een zangeres in plaats van een zanger, die op de juiste momenten een goede sfeer versterker is van de psychedelische doom. Gelukkig is er ook nog genoeg ruimte om weg te spacen op de instrumentale stukken en kost het de band weinig moeite om het publiek een uur lang geboeid te houden. (BO)

Alkerdeel, wat zich uit het West-Vlaams laat vertalen als mestkar, is een Belgisch black metal band van het donkerste soort: herhalende zaagriffs met een geluid waar de smerigheid vanaf druipt. Waar het nieuwe album Morinde een grote stap voorwaarts was, is de band ook live ontwikkeld tot een roestige machine. De Stage01 blijft het hele optreden goed gevuld, en zeker met de laatste twee nummers, als het gitaargeluid wat prominenter naar voren wordt gezet door de geluidsman, geeft de band een uitstekend visitekaartje af. (JA)

Na 17 jaar is doommetal band The Obsessed weer leven in geblazen op Roadburn 2012. Frontman Wino Is verder onder andere bekend van zijn werk met Saint Vitus en Place of Skulls. Tijdens het optreden is het erg druk, bijna elke bezoeker staat in de zaal. Men krijgt een stevig portie heavy/doom voorgeschoteld waarvoor alleen maar respect getoond kan worden. (BvP)

Het Finse Oranssi Pazuzu heeft alles in zich wat op Roadburn staat: donkere spaced-out black metal met psychedelische intermezzos en een goede lading krautrock in de mix. Het Patronaat, een zaal voor 500 man is nog iets te groot om vol te trekken, maar voor de 300 fijnproevers die er staan wordt een set gespeeld met veel psychedelica en relatief weinig black metal. Waar de muziek tot in de puntjes is uitgewerkt zou het visuele gedeelte nog wel wat aandacht krijgen van de heren. Naast delen van het artwork van Kosmonument,de laatste plaat, is er een een groot gedeelte een foto te zien van een oude vrouw die een hoorn uit haar voorhoofd heeft groeien. Indrukwekkend en bevreemdend, maar de boodschap ervan blijft onduidelijk. (JA)

Het Engelse duo Necro Deathmort was wellicht vooraf gezien een wat vreemde eend in de bijt, maar weet ondanks de gedeeltelijke overlap met Sleep toch de Stage01 goed gevuld te krijgen. De muziek klinkt als de dubstep beats van Scorn (die vorig jaar op Roadburn stond), gemixt met Godflesh achtige industrial geluiden en donkere ambient drones. Met loepzuiver en loodzwaar zwaar geluid krijgt de band het voor elkaar een uur lang te blijven boeien zonder ook maar een moment in herhaling te vallen. (BO)

Ondanks dat de band gelijktijd geprogrammeerd staat aan doomlegendes Sleep, trekt blackmetal formatie Necros Christos de Kleine Zaal van 013 helemaal vol. Het viertal is gekleed in gewaad waarbij de zanger/basgitarist de dienst als hoofdpriester leidt. De muziek van het kwartet is een uur lang nergens verrassend en de set van een uur is dan ook lang zat voor deze Berlijners. (BvP)

Het is de eerste keer Europa voor het Amerikaanse Bongripper, die voor een tot de nok gevuld Patronaat behoorlijk wat te bewijzen hebben. Het is echter een kwestie van enkele minuten voordat alle aanwezigen door hebben dat dit dé band van Roadburn 2012 wordt. Loodzware instrumentale sludge/doom met breakdowns die zonder moeite door enkele tientalle meters beton heen scheurden. Het optreden is één grote overtreffende trap qua lompe riffs, maar met af en toe een wel getimed stapje terug om vervolgens de impact daarna nóg groter te maken. Misschien is het tijd dat Wino zijn Roadburn-jaarkaart eens richting deze band schuift? (BO)

Heavy Jam is een jam met als super line-up J. Mascis (gitaar – Witch / Dinosaur Jr.), Mario Rubalcaba (drums – Earthless), Mike Eginton (basgitaar – Earthless) en Graham Clise (gitaar – Witch / Lecherous Gaze). Aan de jam lijkt geen eind te komen, de heren hebben zichtbaar veel plezier in het improvisatie meesterwerk dat ze ter plekke maken, maar dat wil je ook niet. Roadburn-organisator Walter Hoeijmakers staat zichtbaar te genieten van de exclusieve samenwerking en staat het ene moment met z’n handen in de lucht en het andere weer met zijn ogen dicht met zijn hoofd te wiegen. Graham Clise laat horen waarom hij de bijnaam ‘Jimi Hendrix van de punk’ heeft gekregen. Hopelijk blijft een afsluitende jam vast onderdeel van Roadburn. (JA)

1234

FOTOGRAFIE: Erik Luyten  

1234567
Virus foto Roadburn 2012 Agalloch foto Roadburn 2012 Agalloch foto Roadburn 2012 Agalloch foto Roadburn 2012 Michael Gira foto Roadburn 2012 Michael Gira foto Roadburn 2012 Michael Gira foto Roadburn 2012 Michael Gira foto Roadburn 2012 OM foto Roadburn 2012 OM foto Roadburn 2012 OM foto Roadburn 2012 Red Fang foto Roadburn 2012
 
1234567
 
festival logo

MOTEL MOZAIQUE 2012Ook in 2012 is Motel Mozaïque een druk bezocht festival. Met een uitverkochte...

festival logo

PAASPOP SCHIJNDEL 2012 Paaspop in Schijndel is sinds jaar en dag de traditionele opener van het...