VERSLAG: Pinkpop 2012 - Zondag

Pinkpop 2012 - Zondag

In tegenstelling met het intiemere optreden van Moss van gisteren opent vandaag Babylon Circus het hoofdpodium. We worden goed wakker geschud door mee te dansen en springen op de vrolijke Franse volksmuziek waarbij veel ska en reggae invloeden te horen zijn. De toon is meteen gezet en er heerst een vrolijke sfeer op het grote veld. Ook is er veel interactie met het publiek. De rollen worden omgedraaid wanneer de band harder gaat spelen als het publiek harder schreeuwt, met een luidkeels geschreeuw en een hard spelende band als gevolg. Met maar liefst negen man sterk staat de band te genieten en komen vooral de trompet en accordeon goed tot hun recht. Nummers als ‘La Caravane’ worden al springent meegezongen waarbij zelfs een heuse polonaise volgt. Het enthousiasme van het publiek verbaasd de band waarop de zanger zegt “We’ve never seen that before, Thank you!”. Een vrolijke opwarmer voor dag twee van Pinkpop 2012.(JvdB)

Vandaag mag de Australische band Hungry Kids of Hungary, de Converse Stage openen nadat Jan Smeets ook hier zijn welkomstwoordje van de dag heeft gehouden. Het is het eerste optreden van de band in Europa, en de eerste keer dat de band in een tent van dit formaat speelt. Giel Beelen verklapt dan ook dat ze erg zenuwachtig zijn. Hier is echter niets van te merken. De band speelt hun indiepop (denk aan Vampire Weekend) erg enthousiast en vol energie. Jammer genoeg is de band nog niet echt opgepikt in Nederland, waardoor er voor het publiek weinig herkenbaars in zit. Daarnaast zijn ook niet alle liedjes interessant genoeg om voor te blijven. Op driekwart van hun set spelen ze helaas dan ook nog maar voor een half gevulde tent, maar de band speelt gedreven door. Leuke festivalband, maar mist voldoende catchy songs. (AvB)

The Bosshoss zou je vandaag de Duitse country en cowpunk versie van Babylon Circus kunnen noemen. Met ook negen man en twee zangers hebben zij dezelfde invulling op het podium als de Franse band. Toch brengt deze band een andere indruk. Met Cowboyhoeden, spijkerbroeken en strakke witte hemden geven zij een cliché aan het country gevoel. Drie Mexicaans uitziende blazers inclusief sombrero’s maken het plaatje compleet. Een cover van het nummer ‘Hey Ya’ van Outkast wordt in een country jasje gestopt om vervolgens veel te lang door te laten gaan waardoor het nummer zijn pit verliest. Halverwege het optreden worden er negen meiden het podium op gehaald om mee te dansen tijdens een van de nummers. Een mondharmonica en zelfs een wasbord met lepel geven maken het country gevoel helemaal af. Helaas weet de band zijn publiek niet tot het eind vast te houden zoals de Franse heren van Babylon Circus. (JvdB)

Eén van Nederlands meest populaire bands is Racoon, die sinds hun hit ‘Love You More’ een steady factor in de popmuziek zijn. De band speelt vandaag op de Mainstage, waar het lijkt of heel Pinkpop de band wil zien. De Zeeuwen zijn vandaag niet alleen gekomen, maar hebben een blaas- en strijkersorkest meegenomen, net als The Beatles song: ‘Eleanor Rigby’. Racoon weet altijd een goede afwisseling te maken tussen rustige gevoelige en up-tempo songs. Zo laat frontman Bart van der Weide de hele festivalweide springen bij hun eerste single ‘Feel Like Flying’ en maakt hij gevoelens los bij het publiek doordat hij verteld het nummer ‘Don’t Give Up The Fight’ geschreven te hebben voor de overleden Jayden, een jongetje van 2,5 jaar die helaas de strijd om kanker verloren heeft. Racoon bewijst hun reputatie door het spelen een afwisselende set met veel gevoel, en weet dit goed over te brengen op de Pinkpoppers.(AvB)

De vier jongens van Bombay Bicycle Club uit Engeland spelen gedreven hun mix van rock, indie, folk en soms zelfs een vleugje elektronica in de tent. De band heeft regelmatig in Nederland gespeeld en stond vorig jaar op Lowlands, bij deze shows hebben ze duidelijk mensen overtuigd, gezien het goed druk is in de tent en de band wordt ontvangen met een luid applaus. Ze vinden Nederland leuk, ze zijn op dit moment zelfs in een hutje op de hei ergens in ons landje hun album aan het schrijven. Of Nederland Bombay Bicycle Club ook leuk vindt, is de vraag. Ze krijgen het publiek langzaam aan het dansen, maar echt enthousiast wordt het nooit. De band kan het Pinkpop publiek helaas niet genoeg boeien en de tent wordt steeds leger. (AvB)

Ruim tien minuten voor aanvang van het optreden van The Kyteman Orchestra staat er op het hoofdpodium al een groot koor in positie om te beginnen. Dit belooft nu al een unieke Pinkpop act te gaan worden. Wanneer ook alle leden van het orkest geïnstalleerd zijn verschijnt de hipste dirigent van Nederland, Colin Benders, beter bekend als Kyteman op het podium. In zijn zwarte vest met capuchon op zijn hoofd ziet hij er niet uit als een standaard dirigent in een doorsnee concertgebouw. Het eerste nummer is een zwaar klassiek stuk wat vooral veel weg heeft van filmmuziek. Toch weet Kyteman het hele veld hiermee muisstil te krijgen. Daarna volgen er nummers als ‘Truth Or Dare’ en ‘Angry At The World’ van zijn onlangs uitgebrachte nieuwe album waarbij ook de hiphop stijl goed vertegenwoordigd is. Het opvallende ‘Day One’, waarbij we onze ogen moeten sluiten en genieten komt sprookjesachtig over en lijkt het alsof we ons in een andere wereld begeven. Ondanks dat deze act zo verassend is en totaal geen standaard Pinkpop optreden is, weten Kyteman en zijn orkest toch te zorgen voor een zeer indrukwekkend optreden met kippenvel momenten. Dit is zeker een optreden wat we niet snel zullen vergeten.(JvdB)

Na vier jaar zijn de mannen van The Wombats uit Liverpool weer terug op Pinkpop. Ditmaal met een nieuw album genaamd The Wombats Proudly Present: This Modem Glitch. De voorste rijen van het publiek zijn vooral gevuld met gillende tienermeiden. “It’s great to be back at one of our favorite festivals. Pink is our favourite color, then comes yellow and brown”. Roept zanger Matthew Murphy wanneer ze net beginnen met spelen. Zoals we van hen gewend zijn spelen ze ook vandaag op volle gas. Vooral bassist Tord rent continue over het podium heen en weer. Grote publieksfavorieten zijn nog steeds nummers als ´Moving To New York´ en ´My First Wedding´ met als absolute hoogtepunt ‘Let’s Dance To Joy Division’. Ook zonder de herkenbare zonnebrillen van vier jaar geleden weten de mannen van The Wombats een energieke show te geven. (JvdB)

Na twintig jaar zijn de jongens van Soundgarden weer terug op Pinkpop. In 1992 speelden ze tijdens regen en hevig onweer en dit gecombineerd met schreeuwende gitaren maakte dat een onvergetelijke indruk. Vandaag geen van dit allen maar staan we te bakken in de zon. Deze band uit grunge stad Seattle is een van hardere bands op Pinkpop dat wel blijkt uit het nummer ‘Jesus Christ Pose’ waarbij een zware muur van geluid het terrein wordt opgeblazen. Teleurstellend is dat de belangrijkste gitaarriff van het nummer nauwelijks te horen is. Hoogtepunten zijn ‘Rusty Cage’ en de meer toegankelijkere nummers ‘Spoonman’ en natuurlijk ‘Black Hole Sun’. Hoewel de jongens over de gehele show goed spelen missen we energie en interactie met het publiek. We zijn blij dat de jongens weer bij elkaar zijn maar hadden er net iets meer van verwacht.(MS)

De eerste Dance-act dit jaar is het Engelse Chase & Status. De twee producers hebben een MC en live-muzikanten meegenomen. Pinkpop lijkt heel blij te zijn dat ze eindelijk de mogelijk hebben om goed te dansen gezien de tent afgeladen vol is. De opzwepende drum ‘n bass en dubstep gaat er van het begin tot het einde van de set als gesneden koek in en krijgt de tent goed aan het zweten. Met hun gemakkelijke keuze maar toch rake versie van Rage Against The Machine's 'Killing In The Name' of vliegt het figuurlijke dak van de tent. Het is duidelijk dat Pinkpop verlangt naar meer acts als deze. (AvB)

Als afsluiter op de 3FM stage van vandaag mag Keane voor de derde maal spelen op Pinkpop. Speciaal voor Pinkpop maken de heren vandaag een stop tijdens hun Strangeland tour. De heren zijn enthousiast en de charmante zanger Tom Chaplin heeft een grote glimlach op zijn gezicht. Het is een feest der herkenning en alle hits komen voorbij. Vooral nummers afkomstig van het debuutalbum Hopes And Fears ‘Somewhere Only We Know’, Bend And Break’ en ‘Everybody’s Changing’ worden luidkeels meegezongen door de uitzinnige menigte. Het emotionele ‘Bedshaped’ zorgt voor kippenvel en bij een enkeling zelfs een traan. Chaplin staat vaak op het voorpodium omdat hij dichter bij zijn fans wil staan, tot groot genoegen van de zwijmelende Keane fans. Ook krijgen we een aantal nummers van het nieuwe album Strangeland te horen waaronder ‘Silenced By The Night’ en ‘Sovereign Light Café’. Chaplin roept dat hij graag de rest van de avond voor ons wil blijven spelen, maar helaas hebben ze maar een uur de tijd. Hopelijk komen ze snel weer terug naar Nederland voor een concert. (JvdB)

Het Amerikaanse Linkin Park is headliner van vandaag, wat een ‘ken-je-klassiekers’ feestje is voor de vele twintigers aanwezig op het festival, en een ‘feest-der-onbekendheid’ voor de vele tieners. De band komt op, begint te spelen, en stopt om strak over het veld uit te kijken. Wanneer het afgeladen veld genoeg juicht, vervolgen de rockhelden het nummer ‘A Place For My Head’ en met een enorme dosis energie trappen zij de set af. Ze spelen alle hits, waaronder ‘One Step Closer’, ‘In The End’ en ‘Breaking the Habit’. Leadzanger Chester Bennington is erg goed bij stem en weet de overgang van rustige ballades naar schreeuwende rocksongs goed te brengen. Het volle Pinkpop-veld kan de show goed waarderen, maar reageert niet echt op de nieuwe nummers. Linkin Park moet het dus nog hebben van hun oudere hits uit de jaren 2000 - 2005, maar dat kan de bezoekers niet deren. De band maakt zijn plaats als headliner zeker waar. (AvB)