VERSLAG: Rock Werchter 2015

VERSLAG: Jasper Wognum  

1234

Dag 2

Voor 4 euro kunt u een keer warm douchen op camping A1. Je kunt ook een strippenkaart kopen voor 5 douches. Dat kost 20 euro, maar je mag dan ook 5 keer plassen. Maar wacht eens even, het festival duurt tot zondag en ik kan zo’n kaart op vrijdagochtend kopen. Er zijn drie of hooguit vier dagen waarop ik kan douchen en toch koopt iedereen klakkeloos zo’n kaart. Ja, ik ben een Hollander.
Wij staan erop om als eerste op het terrein te arriveren zodat we daar gratis een schone spoel-wc kunnen ontmaagden.

Zo missen we bovendien geen minuut van de dagopener The Last Internationale. Dat klinkt opstandig en dat is het ook. Zangeres Delila Paz zorgt bijkans ook voor wat opstand achter de mannelijke gulpen. Met een duwtje in de rug van leden van Rage Against The Machine en Pearl Jam protesteren ze er lustig op los. Indianen, de confederate flag en de moorden in Charleston. ”Fuck our sponsors!” Dat alles aangekleed met degelijke bluesrock. Niks mis mee, behalve dan dat Jupiler ook een sponsor is.

Veel moeilijker te plaatsen is de Britse band Archive. Zwaar op de maag is het eerste dat in me opkomt. De show ziet eruit alsof ze een van de headliners zijn met veel coole visuals. In Wallonië en Frankrijk schijnen ze dat ook daadwerkelijk te zijn. Het geheel doet industrieel en donker aan met elementen van shoegaze, new wave en rock. Ik speur het veld af op gothic types, maar sla daarmee de plank finaal mis. Hoe dan ook, het maakt best indruk als geluidsmuur.

Desondanks begint de zomer echt wanneer Bob Marley nazaat Damian Jr Gong Marley opkomt. Alle cliches uit de kast. Lions, Selassie, fire, dreadlocks en vader Bob. Zijn nummers ‘Could You Be Loved’ en ‘Get Up Stand Up’ krijgen de meeste respons. De rest is precies dat. Echt indruk maakt de vlagzwaaier op het podium. Deze rastafari krijgt het voor elkaar om een uur lang een Jamaicaanse vlag boven zijn hoofd te zwaaien zonder het bewustzijn te verliezen. De man moet apetrots zijn of hij wordt voor onze ogen gemarteld.

Even een tandje terug voor Kwabs in de KluB C. De man maakte indruk op Pukkelpop vorig jaar toen hij bijna a capella zijn eerste ep vertolkte. Nu is hij er met een volledige band en dat maakt eerder minder dan meer indruk. Zijn verschijning, zijn songs, het werkt hier gewoon niet. Jammer wel want de Engelse Ghanees heeft een charmante gunfactor.

Balthazar op mainstage in Belgie is niet verrassend en toch moet Ben Howard uitvallen om het voor elkaar te krijgen. Een juiste keuze, want de menigte had niet in een van de tenten gepast. Het steevast professionele collectief doet wat ze altijd doen. Ze brengen hun materiaal met een ijzeren discipline waar geen lachje af kan. Goed is het wel zoals altijd en het werkt dus ook op een hoofdpodium. Intens, zelfs met een volle buik en een biertje in het gras.

Het verkleedpartijtje van Roisin Murphy staat op het punt van beginnen en wat moet ze het warm hebben met al die rare outfits van haar. Gekke maskers volgen rare pakjes in hoog tempo op en er vliegt zelfs even een blote borst voorbij. Helaas is het muzikaal wat minder opwindend. Zeg maar gerust slappe house. We dansen, maar de dynamiek is er niet. Ook vocaal komt ze vrijel niet uit de verf. De focus mag weer iets meer op de muziek. Dat gezegd hebbende, we staan wel een uur te dansen en dat is nog geen andere act gelukt dit weekend.

Nieuwsgierigheid en een uitbundig dronken vriendengroep drijven ons naar Pharrell Williams. Het is een feestje. Een feestje van herkenning. Hetzelfde gevoel dat je hebt in het Cooldown cafe op het Rembrandtplein. Stukjes van hitjes die net lang genoeg kunnen boeien om twintig seconden op te staan. Met elk hitje heeft Pharrell Williams zijn zakken gevuld en daardoor voelt het als een Coca Cola reclame. Je weet hoe het smaakt en dat je het overal kunt krijgen en toch moet het nog door je strot geduwd worden. Als hij dan toch probeert te zingen is het op zijn best matig. Gelukkig komt er ook nog wat N.E.R.D. voorbij. Om dat te compenseren springen de tranen hem in de ogen bij ‘Freedom’ en bestormt een meute kleine kinderen het podium. Niet naar kijken, gewoon doen alsof je ook dronken bent en lekker meelallen. Net als in de Cooldown.

Ik heb geen trek meer in kip, wel in whisky.

1234
 
festival logo

CONCERT AT SEA 2015Met Lenny Kravitz, Counting Crows, Racoon en Kensington beloofde Concert At...

Jera On Air 2015

JERA ON AIR 2015 - ZATERDAG Met een diversiteit aan punk/hardcore/metal bands was er voor ieder wat wils...