VERSLAG: Motel Mozaïque

Motel Mozaïque verslag deel 1

Motel Mozaique werd twee jaar geleden voor het eerst gehouden, met als uitgaanspunt dat het festival als gastheer optreedt voor een stel vrienden: je maakt het ze gemakkelijk, laat merken dat ze welkom zijn, laat ze de leuke plekjes van de stad zien, en zorgt er voor dat ze het naar hun zin hebben. Precies dat zorgt voor de goede sfeer van dit festival: de enthousiaste vrijwilligers, de kunstwerken, de mogelijkheid om te blijven slapen, deuren die worden opengehouden en die daarmee de gastvrijheid bevestigen, en natuurlijk de vele leuke optredens van bands die (nog wel) bij een klein publiek bekend zijn.

Ook dit jaar was het weer een genot om hier te mogen zijn. Door het uitbreken van de oorlog in Irak laten de Amerikaanse punkpoppers van Something Corporate het afweten, en kan de organisatie Incense naar voren schuiven als vervanger. Een goede keuze gezien hun nieuwe en sterke cd 'On tip of wings we walk', hoewel het de vraag is of het tijdstip goed gekozen was. De band speelde goed en de nieuwe nummers komen live nog beter tot hun recht dan op de cd, laat daar geen twijfel over bestaan, maar om fris aangekomen met deze muziek geconfronteerd te worden viel een beetje rauw op het dak. De muziek van Incense moet je meetrekken, en dat gaat later op de avond wat beter. Een kwestie van de goede band op het verkeerde tijdstip.

Snel naar de Stadsschouwburg, een wandelingetje van drie minuten, om op tijd te zijn voor Bonnie 'Prince' Billy. Zou het net zo'n klassiek optreden worden als vorig jaar met Belle & Sebastian? Nee, dat wordt het niet, maar mooi is het wel. Niet iedereen kan de zanger, die solo met een elektrische gitaar en een biertje op het podium staat, even lang aanhoren. Ondanks dat Billy al het weltschermz van de hele wereld in zijn songs legt en het zo acceptabel kan maken dat hij af en toe behoorlijk vals zingt.