Het tweetal bestaat uit Sarah Barthel (zang en keyboard) en Josh Carter (tweede stem en gitaar). Hun muziek is niet in een hokje te stoppen, maar houdt het midden tussen elektronische rock en dromerige popmuziek. Dat blijkt meteen uit de opener ‘Nothing But Trouble’, waarin een strakke beat, vage geluiden en vervormde gitaren Barthel begeleiden. Het is even wennen en het klinkt wat apart, maar wel fijn. De volgende track, ‘Black Out Days’, is een stuk donkerder en meteen horen we hierin de muziek van Santigold. Niet gek, gezien de co-producer van het album (John Hill) ook met haar heeft samengewerkt. Opvallend is dat de band werkt met een flink assortiment aan samples, hoewel er geen bekend in de oren klinkt.
Hoewel de meeste vocalen worden geleverd door Barthel, zijn twee nummers op het album gezongen door Carter. Het eerste is ‘Never Going Home’, dat niet erg indrukwekkend is. Gelukkig is zijn tweede poging in het nummer ‘I Don’t Blame You’ veel beter. Het nummer doet wat denken aan het werk van Miike Snow en met een fijne beat is dit een van de hoogtepunten van de plaat. Zo is ook de single ‘Fall In Love’ een van de betere nummers op de plaat, met een doordringende bas en de strijkers in het intro. Ook albumafsluiter ‘My Only Friend’ valt positief op. Met een fragiel begin zet het duo je even op het verkeerde been, om vervolgens met een overrompelende beat te verrassen. Phantogram levert met Voices een eigenzinnig album, dat onder de liefhebbers van dreampop best in de smaak kan vallen.
.jpg)
Kensington - RivalsEr bestaan weinig twijfels over wat op dit moment de beste band van Nederland...
.jpg)
Wakey Wakey - Salvation Het New Yorksecollectief Wakey!Wakey! was één van de revelaties in 2011. Het...