Vergis u niet, There You Go, My Love is zeker geen nieuw album van Flowers For Breakfast onder een nieuwe naam. Hoewel het stemgeluid van Tine Reymer natuurlijk altijd herinneringen aan Flowers For Breakfast zal blijven oproepen en ook muzikaal de geest van Flowers For Breakfast nog zeker hier en daar rondwaart, vaart Billie King op There You Go, My Love over het algemeen een conventionelere en meer ingetogen koers.
Direct vanaf de openers ‘Sit Back, Relax’ en ‘The Story Of The Bottle And The Brick’ is duidelijk dat There You Go, My Love met een rijk instrumentarium in een semi-akoestische setting een zwoel mijmerende melancholische sfeer kent. Af en toe is er plaats voor schattige opgewektheid. Echt verrassend zijn de composities zeker niet, maar de vertolking is subliem. Behalve de twee openers zijn vooral de ballade ‘Black Ribbon’, het sensuele ‘Swing Low’, de tranentrekker ‘Slow Down’, het jazzy orgelnummer ‘In The Garden, At Night’ en het wat hardere ‘The Gun’ absolute hoogtepunten. Prima, maar niet wereldschokkend zijn de overige vier pianoballades. Het spacy ‘Those Boots’ is eigenlijk de enige echte tegenvaller. Zonde, maar tegelijkertijd begrijpelijk gezien het zeer introspectieve karakter van de plaat, is dat Reymer’s muzikanten over de gehele linie wat weinig ruimte krijgen om van zich te laten horen.
Al met al is There You Go, My Love niet zo meeslepend en urgent als het laatste superieure album van die andere nachtegaal uit België, An Pierlé. Maar There You Go, My Love is zeker een goede stap in die richting. Een veelbelovende start van een hopelijk langdurige wederopstanding.
Sanctity - Road to BloodshedAls Roadrunner Records ergens goed in is, dan is het wel het aan de man...
De FunkAbilities - FunkAvision Er zit iets in het water in Haarlem. Iets waardoor er verschrikkelijk veel...