De muziek op Thirteen laat zich het beste omschrijven als singer/songwriter met veel invloeden uit blues, folk en americana. Zelf zegt Tony Furtado beïnvloed te zijn door mensen als Ry Cooder, The Band, Tom Petty, Elliot Smith en Tom Waits en de meeste van deze invloeden hoor je wel terug.
Tony Furtado is, zoals gezegd, een virtuoos muzikant en hij werkte op Thirteen samen met muzikanten die hun sporen ook allemaal ruimschoots verdiend hebben. Voorbeelden hiervan zijn toetsenisten Sean Slade (producer van onder meer Radiohead en Uncle Tupelo) en Jim Dickinson (producer van verschillende Ry Cooder albums), bassist Dusty Wakeman (werkte eerder voor Dwight Yoakam en Lucinda Williams) en drummer Winston Watson (werkte eerder voor Bob Dylan en Giant Sand) en het album werd bovendien geprodueerd door Craig Shumacher (producer van onder meer Calexico en Iron & Wine). Muzikaal is Thirteen dan dik in orde, alleen de zang van Tony Furtado is duidelijk wat minder. Op zich is hij geen slechte zanger, maar nergens klinkt hij echt overtuigend.
In een aantal nummers wordt Tony Furtado vocaal ondersteund door Stephanie Scheiderman, met wiens stem die van hem wel mooi samengaat. Echt spannend worden de vocalen echter nergens. Hierdoor klinken de nummers vaak een beetje saai, terwijl ze dat, muzikaal gezien, zeker niet zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de uitvoering van de Creedence Clearwater Revival-cover ‘Fortunate Son’. Muzikaal gezien is deze dik in orde, met mooie slidegitaarpartijen en het onderwerp is door de oorlog in Irak en de werving van soldaten in de arme streken van de VS ook zeer actueel. In de zang hoor je echter nergens de oprechte kwaadheid die je bij John Fogerty destijds wel hoorde en dat is, zeker bij zo’n nummer, erg jammer.
Naast de cover van CCR staan op Thirteen nog twee andere covers (‘Won’t Get Fooled Again’ van The Who en ‘Take Me To The Pilot’ van Elton John) en tien eigen nummers. Deze zijn niet allemaal even sterk, maar er zitten wel een paar juweeltjes tussen, zoals ‘I Wait For This’, ‘The Alcohol’ en ‘Long Journey Home’. Het centrale nummer van Thirteen is de bijna-titeltrack ‘Thiteen Below’ over de mijnramp in Sago in 2006. Dit nummer is geïnspireerd door de vele mijnwerkersliedjes uit de Amerikanse folktraditie. ‘Another Man’ tenslotte is een echt bluesnummer, met referenties naar ‘When The Levee Breaks’, bekend van Led Zeppelin, maar origineel van Memphis Minnie.
Muzikaal is Thirteen dus dik in orde en er is genoeg te genieten. Jammer van de saaie vocalen.
Jeremy Warmsley - The Art of Fiction Jeremy Warmsley staat te boek als singer-songwriter, maar dan wel eentje...
Vintersorg - Solens Rötter We zijn alweer aan de zevende plaat van het Zweedse Vintersorg toe. Net als...