De elf songs op de plaat worden vol overtuigingskracht gebracht door hairy bikers Fynn Claus Grabke (zang en gitaar) en Philipp Mirtschink (drums). De geluidstechnicus van dienst is vader Claus Grabke (ex-skateboarder en muzikant), de mastering van het album was in handen van Brian Lucey (o.a. Black Keys, Royal Blood, Biffy Clyro).
The Hands Of Time lijkt geïnspireerd op oude helden als John Lee Hooker, Howlin’ Wolf en (de iets jongere) Nick Cave ten tijde van ‘Tupelo’. Ondanks dat klinkt de muziek opvallend fris. De meeste nummers bezitten bovendien een behoorlijke (hit)potentie.
Voor de nieuwe plaat heeft het duo een gangetje gemaakt naar de muziekwinkel. Het instrumentarium is behoorlijk uitgebreid. De ronkende gitaar en bonkende drums hebben dit keer gezelschap gekregen van piano, mondharmonica, mandoline en tubular bells. Hiermee wordt eenvormigheid, die bij een bluesduo met louter gitaar en drums al snel op de loer ligt, voorkomen.
Hoewel The Hands Of Time een onbetwist bluesalbum is, wordt er ook geëxperimenteerd met andere muziekstijlen. Zo is ‘Electric Nights’ een energieke glamrocksong naar het voorbeeld van T-Rex en Gary Glitter. En in ‘ Rain’ waart de geest van Ennio Morricone rond. Op ‘You Can’t Let Go’ is er een verrassende vocale gastbijdrage voor Chrissie Hynde (The Pretenders) weggelegd.
Door meer variatie in instrumentarium, een verrassende gastbijdrage en het benutten van de mogelijkheden van de opnamestudio, zijn The Picturebooks erin geslaagd een afwisselend album te maken zonder aan eigenheid te verliezen of hun kenmerkende sound geweld aan te doen. Klasse.
Buckcherry - WarpaintOngecompliceerde funrock waar niet te veel bij nagedacht moet worden, maar...
Unkle - The Road: Part II Jarenlang leek het erop dat het Britse UNKLE een stille dood was gestorven....