Hoewel het nieuwe album een directe opvolger is van de vorige, valt vooral op hoeveel het album toch nog verschilt van haar voorganger. Bij een eerste luisterbeurt lijkt het album geen echte hoogtepunten te hebben zoals Part I die in de vorm van bijvoorbeeld 'Looking For The Rain' wel had. Dat komt echter vooral doordat het eerste deel toch enigszins een verzameling losse tracks was, terwijl UNKLE er met Lost Highway veel meer in is geslaagd om er een vloeiend geheel van te maken. De ‘interludes’ komen beter tot hun recht en lijmen zonder problemen melancholische pop aan jaren 90 dancetracks. Allemaal zaken die op het eerste deel wel al aanwezig waren, maar die op Part II pas echt goed tot hun recht komen.
Het dubbelalbum is opgedeeld in twee hoofdstukken en had een stuk korter gekund, maar wie het album wat tijd geeft komt onderweg genoeg fijn werk tegen. Opvallend is dit keer de samenwerking met zanger Tom Smith van Editors. Vooral 'The Other Side' klinkt goed, een nummer dat ook lijkt te passen bij de transformatie die ze bij Editors nu doormaken. Ook 'Crucificixion / a Prophet', waar naast Smith ook onder meer Ian Astbury (The Cult) op meedoet, werkt goed. Daarnaast is er op Part II meer ruimte voor klassieke triphop-nummers als 'NothingToGive', 'OnlyYou' en 'Reprise'.
Op het moment dat we getrakteerd werden op The Road: Part I was dat album een hele aangename verrassing, onder meer vanwege de hele geslaagde samenwerking met Mark Lanegan. The Road: Part II (Lost Highway) voelt minder vernieuwend of verrassend, maar is op alle fronten completer en professioneler en overstijgt als album zeker haar voorganger. Een derde album aan de reeks toevoegen lijkt overbodig, maar het is te hopen dat UNKLE deze stijgende lijn doorzet met een volgend album.
The Picturebooks - The Hands Of TimeIn 2017 leverden The Picturebooks een prima album af met Home Is A...
Beyond Our Sight - The Void Within Wederom mogen we een metalband afkomstig uit België begroeten. De band heet...