RECENSIE: Beaten To Death - Agronomicon

BTD
2019-08-21 Stuurloze Pokkeherrie, zo zal ongeveer 99,99 procent van de bevolking grindcore omschrijven. Je kunt het ze amper kwalijk nemen, want zo op het eerste gehoor valt van veel grindcore weinig chocola te maken. Wanneer je er dan ‘beroepshalve’ mee te maken krijgt omdat er toch een recensie over geschreven dient te worden kun je jezelf troosten met de gedachte dat grindcore albums zelden langer dan een half uurtje duren. Tja, iemand moet het doen en omdat grindcore nog het dichtst bij extreme metal komt, ligt het voor de hand dat ondergetekende het op zijn bordje krijgt gesmeten.

Eerlijk is eerlijk, ook voor uw recensent is Agronomicon van Beaten To Death niet bepaald een schijfje dat hij voor zijn plezier in de cd speler knalt. De muziek van de Noorse grindcoreband wordt door het label omschreven als ”melodic and catchy grindcore”, als zoiets al bestaat. Als daarmee wordt gedoeld op het feit dat de band werkelijk alle kanten opschiet binnen de 21 minuten die haar gegeven is, dan zal dat wel zo zijn. Dat de band ook wel vergeleken wordt met haar landgenoten van Nasum raakt eigenlijk kant nog wal, want dat was nou namelijk een grindcoreband die wel structuur in haar loodzware en superlompe muziek aanbracht. Zeker wanneer je het vergelijkt met deze stuurloos overkomende mix van grindcore, crustcore en, hardcore punk (met soms wat proggy of jazzy invloeden). Daarnaast zijn de diepe oergrunt en eclectische schreeuwzang zo superintens dat je er na die 21 minuten compleet mesjogge van bent geworden. Dat de muziek live zonder hulpmiddelen is opgenomen spreekt voor de band natuurlijk. Zo eerlijk moeten we wel zijn.

Maar toch, als je het album een paar keer hebt geluisterd (driemaal in een uur!) hoor je dat er wel degelijk muzikaal vernuft valt te ontdekken binnen de tomeloze energie. Daarnaast zijn de songtitels in afwisselend Noors en Engels en komen humoristisch over. Wat te denken van ‘Intro To The Next Song’, ‘Extremely Run To The Hills’ of ‘Boy George Michael Bolton’. Lachen toch!

Daarom dus moeten we deze vierde uitspatting van Beaten To Death net zo serieus nemen als de vorige drie schijfjes van het Noorse gezelschap. Niet dus. Gewoon puur vermaak voor de (weinige) liefhebbers. Ondergetekende vindt vast nog wel een plaatsje voor het schijfje om het weer tevoorschijn te toveren wanneer ongewenste visite uit de deur gewerkt dient te worden. Gegarandeerd met succes.
Recensent:Jan Didden Artiest:Beaten To Death Label:Pias
Cover Parallel Minds - Every Hour Wounds...The Last One Kills

Parallel Minds - Every Hour Wounds...The Last One KillsVooropgesteld, de drie heren van het Franse Parallel Minds hebben het hart...

Cover Tio Gringo - This Functional Family

Tio Gringo - This Functional Family Het is altijd weer lekker als je een Nederlandse band krijgt voorgeschoteld...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT