De band bestaande uit zangeres Sandra Oliveira, Paulo Silva en Tiago Lascasas op gitaren, Celso Oliveira op basgitaar en Ricardo Silveira op drums, laat er geen gras over groeien. 'How To Successfully Implode' met zijn vette gitaarriffs en strak drumwerk opent stevig het album. Opvolger ‘Deja Vu’ is al net zo sterk (al dan niet sterker) en de verschillende muziekstijlen passen goed in en door elkaar. Door gebruik te maken van gastzanger Rui Duarte blijft het album doordenderen: hij zorgt ervoor dat ‘Down To Our Bones’ net iets agressiever overkomt. Zelfs de rockballad 'White' biedt wat extra’s door het aparte ritme en is het eerste voorbeeld waarbij de band zich laat gelden in verschillende maten.
Het uitstekende ‘Bloodstained Hands’ en afsluiter ‘The Crown And The Gun’ laten beiden horen dat de band graag experimenteert met verschillende en afwijkende tempo’s. Doordat de band wel blijft teruggaan naar het eigen geluid, wijkt deze positief af van bands als Tool, al hoor je wel dat zij naar hen geluisterd hebben. De zware bas die ‘No’ inleidt en de daarop volgende riff is het absolute hoogtepunt van het album, waarop Oliveira meer dan overtuigt.
Blame Zeus heeft een waardig derde album afgeleverd waarbij zij een eigentijds geluid laat horen. Jammer genoeg laat de productie van Ricardo Fernandes af en toe te wensen over: met name bij sommige intro’s wil hij de muziek overdonderend over laten komen, maar mist door de mindere kwaliteit van verschillende geluidsfragmenten alle impact. Laten we ervan uitgaan dat het volgende album hun doorbraak wordt.
Temple Renegade - The All Is One Temple Renegade is een Nederlandse progressieve metalband die in 2014 is...
Vikram - Behind The Mask Net als je denkt dat je alle muziekstijlen wel eens gehoord hebt, is daar...