Voor wie zijn klassiekers kent, dringt de vergelijking met David Sylvian zich op. Niet alleen door het verzorgde uiterlijk, maar in het nummer ‘Magic Lens’ ook muzikaal door de afwijkende maatsoort, het gebruik van de fretloze basgitaar en de intonatie van Sanders. Voor Sylvian was muziek en mode echter een levensstijl om zijn working class milieu te ontvluchten. De korte kapsels en oorbellen van de Private World bandleden verraden echter de trots op diezelfde afkomst. Muzikaal gezien is de overeenkomst met Spandau Ballet nog sterker. Zeker door het lekkere synthesizer werk en het gebruik van de saxofoon op het eind van het eerdergenoemde ‘Hypnagogia’. Om het geheel af te maken hebben zij nog eens goed gekeken en geluisterd naar hoe Roxy Music het aanpakte ten tijde van Avalon. Let maar eens op de beroemde gitaarlick. Het is dankzij de goede productie en mastering een aardig getroffen gelijkenis.
Het is een mooi vormgegeven album. De titel Aleph lijkt een aanwijzing dat zij de ambitie hebben om een alfabetje vol te willen maken. Het is nog maar de vraag of zij daarvoor de kans krijgen. Natuurlijk zijn de eighties en alles wat daarin gemaakt werd nog steeds onverminderd populair, maar dat wil niet zeggen dat alle imitatie ook net zo goed is. Vergeleken met het origineel, steekt Private World een beetje schril af. Dat komt niet in de laatste plaats door de wat vlakke zang van Sanders. De bewuste keuze voor het ingetogene slaat soms door naar ongeïnspireerd en afwezig. Daar gaat je bloed niet sneller van stromen. Met wat meer passie en pit zou het een stuk boeiender kunnen zijn.
Bully - Sugaregg Bully is de band van gitarist en zangeres Alicia Bognanno. De band is...
Erik Hall - Music For 18 Musicians (Steve Reich) Zij die zich gelukkig mochten prijzen door erbij te zijn tijdens Lowlands...