Wat we hier zien is iets dat we waarschijnlijk nog vaker mee zullen maken als de pandemie dit jaar of langer aanhoudt. In plaats van dat bands opnieuw een deluxe editie van de oorspronkelijke plaat uitbrengen, brengen ze het als losse EP uit. Slim; zonder dat ze met een compleet nieuwe plaat op de proppen hoeven te komen, kunnen ze aandacht schenken aan het ene, maar daarmee ook aan het andere. Want ja, als je het ene koopt, kun je net zo goed het andere erbij kopen. Maar is deze EP werkelijk een aanvulling?
Kort door de bocht: nee, dat is het niet. Deze EP bestaat welgeteld uit zeven tracks, waarvan één nieuwe track ‘Last Rites’, geschreven gedurende de pandemie. Deze track ligt wel in de lijn van het oorspronkelijke album, maar onderscheidt zich hiervan met een dikke metalgroove. Afgewisseld met een melodisch riedeltje dat zich voor het couplet leent. Niets meer dan een leuke bonus voor de fans.
Verder bestaat de EP uit zes live-uitvoeringen van tracks die op het originele album staan. Nummers die ze overigens nog op verschillende locaties aan het begin van 2020 hebben gespeeld. Hierin hebben ze gekozen voor de sterkere en / of excentriekere tracks. En goed, de mannen van Alter Bridge beheersen hun instrumenten tot in de puntjes en laten de geluiden eruit komen zoals zij die in gedachten hebben. Dat is live niet anders. In dat opzicht zijn de live-tracks geen aanvulling; ze doen niks geks dat afwijkt van het origineel. Sterker nog, het had zo studiomateriaal kunnen zijn waar wat juichend publiek onder gezet is.
Zo krijgen we ‘Wouldn’t You Rather’ te horen, waar ze de oorspronkelijke plaat eveneens knallend mee openen. In ‘Pay No Mind’ voeren elektronische effecten de boventoon en doen ze haast denken aan Dream Theater. Bijna, want laten we vooral niet veel van het pad wijken. ‘Native Son’ laat horen dat metal-achtige riffs nog steeds tot hun arsenaal behoren. ‘Godspeed’ is een ietwat vreemde eend in de bijt van de discografie. Zo weten ze wederom het thema aan te dragen van hoe ze iets of iemand nooit zullen vergeten, maar deze keer op een meer luchtige wijze. Lucht is wel wat het oorspronkelijke album tekent. ‘In The Deep’ gaat hier eveneens in mee. ‘Dying Light’ laat dan weer goed die variatie horen waar ze zich aan onderworpen hebben, met spacey effecten op de achtergrond.
In dat opzicht begint Alter Bridge toch wel een moderne AC/DC te worden. Kwaliteit staat hoog in het vaandel en je weet ondertussen wat je kunt verwachten. Dat is voor Walk The Sky niet anders. De dynamiek van de eerste twee albums hebben ze wat meer achterwege gelaten, om te gaan voor een meer steady sound. Niet alleen dat; tegenwoordig klinken ze een stuk luchtiger en positiever. In dat opzicht is dat album wel aan te raden, maar ga dan vooral voor een editie waar deze EP dan bij inbegrepen is. Of niet, en kies ervoor om ‘Last Rites’ zo nu en dan op Spotify te beluisteren.
Devin Townsend - Order Of Magnitude - Empath Love Volume 1Overdaad schaadt luidt het gezegde, maar het is duidelijk dat Devin Townsend...
Babeheaven - Home For Now Het West Londense Babeheaven draait alweer een paar jaar mee en leverde in...