Tijdens de reünie in 2017 werden er nieuwe versies van oude nummers gespeeld. Deze werden in nieuwe jasjes gestoken en sommige nummers werden een duet. Onder meer artiesten zoals Manu Chao, La Pegatina, Macoco en Calexico deden toen mee. Het spelen tijdens de reünie is zo goed bevallen bij de band dat ze weer nieuwe muziek zijn gaan maken en dat levert de plaat Himnopsis Colectiva op, waar deze recensie dan ook over gaat.
Himnopsis Colectiva begint heel onheilspellend. Het waait hard, je hoort een harde Spaanse mannenstem, gegil en getik. Het eerste nummer zet niet de toon, want de rest van de plaat is gelukkig anders. De plaat is vrolijk dansbaar en zit muzikaal erg goed in elkaar.
In het nummer ‘De Principio A Fin’ hoor je goed dat de band in 2017 met Manu Chao heeft samengewerkt. De koortjes, de tweede stem en gitaartjes hadden zo op Clandestino kunnen staan. ‘Cumbia Perfecta’ heeft wat weg van de muziek van de Colombiaanse band Meridian Brothers. De beat hangt heerlijk in de muziek. Tijdens het luisteren naar ‘Galiza Tropical’ raken we even in de war, is de cd-speler opeens muziek van Rowen Heze aan het afspelen?
Het Spaans van ondergetekende is niet zo goed, maar de teksten klinken urgent. Waarschijnlijk gaat de het over de liefde. De stem van Sanchez komt bij je binnen, de koortjes zijn goed, de blazers zijn heerlijk en de drums en percussie aanstekelijk. Himnopsis Colectiva is een top plaat!
Albaluna - HeptadDe Portugese formatie Albaluna (“halve maan”) is meer een concept dan een...
Zuby Nehty - Srdce Ven Veertig jaar Tsjechische punkrockgeschiedenis komt op het laatste album van...