Verreweg haar meest invloedrijke muzikale vriend is multi-instrumentalist Nate Amos. Met hem werkt ze samen in My Idea; hier neemt hij de rol van engineer en producer op zich. Hij weet de verschillende muzikale stromingen, die Konigsberg laat horen, heel helder over te laten komen. Daarnaast was hij het die onbewust de albumtitel van het album bedacht toen hij haar een berichtje stuurde met Lily We Need to Talk Now.
Haar debuut is een heel persoonlijk album, waarbij de muzikale invloeden vanuit haar jeugd hoorbaar zijn. ‘That's The Way I Like It’ leent de toegankelijke riffjes van Magnapop. De DIY- rock van ‘Sweat Forever’ ademt zowel Radiohead als Liz Phair, terwijl zij haar liefdesverdriet verwerkt (“I’m still here / Is that what you wanted?”). Op rocker ‘Proud Home’ pakt zij dat nog anders aan. Hier bekijkt zij het frequente huisbezoek van een goede vriend vanuit de invalshoek van andermans dochter; een referentie naar ‘Stacy’s Mom’(Fountains of Wayne): “I know you’ve got a crush on my mom/ You come by every time she is home.”
Daarnaast is de invloed van Arthur Russel evident op haar muziek. Op ’Alone’ wijkt zij af van de disco-beat om even een pauze te nemen in een andere, haast spirituele, wereld door fluit en bongo’s toe te voegen. Zijn ‘The Letter’ wordt gebruikt in ‘Hark’ om zowel haar muzikale vrijheid als schrijversblok te benadrukken: “I hate that I belong to a sound that needs my help or else it will die”.
Lily Konigsberg neemt ons in elf korte nummers mee naar haar muzikale universum. Het album is dusdanig veelzijdig en upbeat dat je het herhaaldelijk wilt beluisteren. Wellicht juist een artiest om serieus te nemen?
Springtime - SpringtimeWaarom zouden gitarist/zanger Gareth Liddiard (Tropical Fuck Storm, The...
Hana Vu - Public Storage Verhuistrauma, zou dat bestaan? Volgens de Amerikaanse zangeres Hana Vu...