RECENSIE: Springtime - Springtime

Springtime
2022-02-10 Waarom zouden gitarist/zanger Gareth Liddiard (Tropical Fuck Storm, The Drones), drummer Jimmy White (Dirty Three) en pianist Chris Abrahams (The Necks) elkaar gaan opzoeken in hun geboorteland Australie tijdens de lockdown? Nou, om ons eens flink wakker te schudden, zo blijkt. Zij bundelden hun talenten samen als Springtime en het moet gezegd worden: op basis van Springtime is de missie geslaagd. De mix van geïmproviseerde art-rock en lawaaiige elektronica laat je niet onaangedaan achter.

Waar het bij menige band, samengesteld uit verschillende bekende groepen, neerkomt op wie nu de overhand opeist voor de uitvoeringen, is hier gekozen voor een aantal voor de hand liggende oplossingen. Om het uitvechten van ego’s te voorkomen is er voor iedereen wat wils. Er is een live-uitvoering van een cover van Will Oldham’s Palace Music (‘West Palm Beach’) en de Ierse standaard ‘She Moved Through The Fair’ komt voorbij in zeer vrije vorm. De tekst van ‘The Island’, dat The Drones twintig jaar geleden op plaat hebben gezet, wordt hergebruikt. Deze uitvoering is dusdanig anders dat er van een herinterpretatie niet gesproken kan worden. Hoe de drums, keyboard en gitaar tot tweemaal toe tot volle explosie bij elkaar komen, doen je happen naar adem.

Een allerslimme zet was het om twee gedichten van de Ierse Ian Duhig, niet toevallig de oom van Liddiard, te gebruiken als songteksten. De manier waarop een vrouw omgaat met haar alcoholverslaving op ‘Jeanie In A Bottle‘ wordt zonder oordelen aan de kaak gesteld ( “She puts the bottles in the bottle bank/Before she meets the kids”/…/..Jeanie raised her kids/She did the best she could/And whether that was good enough/It's not up to me or you” ). Het is echter op ‘The Viaduct Love Suicide’ waar het trio excelleert. Dit nummer vertelt over de wanhoopsdaad van NHS verpleegster Helen Rogan die met haar autistische zoon van een brug springt. “Farewell my family/Forgive me this flight/ ../My son you’re so special/.. I love you so much”. Het wordt door het drietal hartverscheurend en met alle respect naar de moeder toe gebracht.

De kracht van drie innovatieve muzikanten wordt op dit album pas echt duidelijk. Wanneer Liddiard uit de bocht dreigt te vliegen, staan de ander twee al klaar om hem op te vangen. Hopelijk is dit uitstapje ook voor hen voldoende om dit met eigen composities te vervolgen.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Springtime Label:Joyful Noise
Cover Parquet Courts - Sympathy For Life

Parquet Courts - Sympathy For LifeAls een fris nieuw bandje wordt gehyped door de muziekpers en de muzikanten...

Cover Lily Konigsberg - Lily We Need To Talk Now

Lily Konigsberg - Lily We Need To Talk Now Je moet jezelf ook weer niet te serieus nemen, dat is het motto van Lily...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT